เพื่อบรรลุความเป็นอมตะ ฉันฝึกฝนโดยใช้โชคชี่ - บทที่ 74

บทที่ 74: บทที่ 53 คำเชิญ

ผู้แปล: 549690339

ในที่สุด Lu Yuan ก็ไม่สามารถเห็น Lady Xiaoyu ที่เขาโหยหามานาน

เมื่อเขามาถึงเมือง Fu อย่างเร่งรีบในวันที่สอง เขาพบว่าเมื่อปีที่แล้ว ท่านหญิงเสี่ยวหยูได้รับการไถ่โดยพ่อค้าผู้มั่งคั่งและกลายเป็นนางสนมคนที่หกของเขา

แม้ว่าจะเป็นนางสนม แต่การสามารถออกจากสถานที่ดังกล่าวได้ถือเป็นพรที่ปลอมตัวมา

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ Lu Yuan ก็ได้แต่ถอนหายใจและอวยพรให้เธอหายดีก่อนจะมุ่งหน้าไปที่ร้านน้ำชาของ Lady Xiaohong

ต่างจากนักเต้นที่มีทักษะ เซียวหยู่ที่อ่อนโยนและเหมือนพี่สาว เสี่ยวหงเป็นหญิงสาวที่สวยและมีอารมณ์เย็น

แน่นอนว่ามีความงามมากมายในศาลาแขนเสื้อแดง

ความเย้ายวนใจและสถานะที่สูงส่งของเสี่ยวหงทำให้ Pavilion มอบห้องพิเศษให้เธอ ซึ่งแสดงถึงความสามารถพิเศษของเธอ

เสี่ยวหงเป็นเลิศในด้านศิลปะชา ทำให้เธอได้รับการยกย่องจากปรมาจารย์ด้านชาที่มีชื่อเสียงมากมายใน CTV ถึงกับแนะนำให้เธอสร้างสวนชาของตัวเอง 0Den และสร้างอาชีพได้

น่าเสียดายที่เสี่ยวหง ศิลปินชาที่มีพรสวรรค์ ถูกกักขังอยู่ในศาลาเสื้อแดง และไม่สามารถไล่ตามความปรารถนาของเธอได้ ทำได้เพียงเสิร์ฟชาและให้ความบันเทิงแก่แขกเท่านั้น

นอกจากทักษะการชงชาแล้ว เธอยังเชี่ยวชาญด้านบทกวีและวรรณกรรมอีกด้วย สามารถแต่งบทกลอนและอภิปรายเกี่ยวกับข้อความคลาสสิกได้

ตามที่มาดามแห่งศาลากล่าวไว้ เสี่ยวหงมาจากภูมิหลังที่สูงส่ง แต่สูญเสียสถานะอันทรงเกียรติของเธอหลังจากที่ปู่ของเธอก่ออาชญากรรม ส่งผลให้เธอถูกขายเป็นทาสก่อนที่จะจบลงที่ศาลาแขนแดง

ลูกค้าส่วนใหญ่ที่แสวงหาบริษัทของเธอคือนักวิชาการและผู้รู้หนังสือ

พวกเขาสนุกกับการชมชาชงเสี่ยวหงที่สวยงาม ในขณะที่พวกเขาดื่มด่ำกับความสำเร็จในการรับใช้โดยผู้มีเชื้อสายสูง

ยิ่งกว่านั้น พวกเขาชอบที่จะพูดคุยเรื่องบทกวีและวรรณกรรมกับหญิงสาวอารมณ์เย็นและอวดความสามารถของตนเอง

ความเสียใจเพียงอย่างเดียวของลูกค้าเหล่านี้คือเสี่ยวหงจัดหาเพื่อนเท่านั้น ไม่ใช่ร่างกายของเธอ

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เรียกว่า “ศิลปะเพื่อการขาย แต่ไม่ใช่ร่างกายของเธอ” อาจถูกโน้มน้าวด้วยราคาที่เหมาะสมหรือสถานะที่สูง แม้แต่ผู้อมตะที่เจ๋งที่สุดก็ยังยอมจำนน

ส่วนราคานั้น…

หลู่ หยวน ถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยความอยากรู้อยากเห็น แต่เมื่อเขาได้ยินตัวเลขทางดาราศาสตร์ เขาก็ปิดปากทันที ไม่กล้าคิดต่อไป การไม่สามารถสัมผัสประสบการณ์ของเธออย่างใกล้ชิดก็เช่นกัน

อันที่จริง สิ่งนี้เหมาะกับความต้องการของ Lu Yuan

ท้ายที่สุดแล้ว การฝึกศิลปะการต่อสู้ของ Lu Yuan ทำให้เขาได้แค่มองและสัมผัสเท่านั้น แต่ไม่ได้มีส่วนร่วมอย่างใกล้ชิด

การที่ผู้อื่นกำหนดข้อจำกัดนั้นย่อมดียิ่งขึ้นสำหรับเขา

ชงชาและสนทนาปรัชญากับหญิงสาวสวย แสดงอารมณ์พร้อมทั้งปฏิบัติตามมารยาท – มันมีเสน่ห์

“ในฐานะสุภาพบุรุษ ฉันจะเป็นเหมือนผู้ชายหยาบคายที่ใส่ใจแต่รูปลักษณ์ภายนอกและไม่มีรสนิยมได้อย่างไร”

Lu Yuan แอบหัวเราะเยาะผู้ที่ต้องการแต่เนื้อในขณะที่เขาจิบชา และพูดคุยกับเสี่ยวหงอย่างมีความสุขเกี่ยวกับลัทธิเต๋าคลาสสิกที่เขาเพิ่งศึกษาไปเมื่อเร็ว ๆ นี้

การศึกษาลัทธิเต๋าคลาสสิกด้วยตัวเขาเองนั้นค่อนข้างท้าทาย

โดยไม่คาดคิด ขณะที่เขาพูดคุยกับพวกเขากับเสี่ยวหง เขาพบว่าเธอคุ้นเคยกับตำราจริงๆ

ในตอนแรกวางแผนที่จะรักษาจิตใจให้สะอาด เขาพบว่าตัวเองหมกมุ่นอยู่กับการสนทนามากจนสลัดความคิดที่ไม่บริสุทธิ์ออกไปและมุ่งความสนใจไปที่การอภิปรายความรู้

ด้วยชื่อเสียงของเธอ เสี่ยวหงได้รับการพิสูจน์แล้วว่าเป็นคนที่ไม่ยอมแพ้อย่างมาก และสามารถจัดการกับข้อสงสัยของผู้เริ่มต้นเช่น Lu Yuan ได้อย่างง่ายดาย

ด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำ เธอก็ไขปริศนามากมายของเขาได้

เมื่อเขากลับบ้าน หลู่หยวนมั่นใจว่าเขาจะเชี่ยวชาญเทคนิคการใช้ฝ่ามือที่เขาฝึกฝนมาเกือบหนึ่งเดือนภายในไม่กี่วัน

‘การเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้เป็นเรื่องเกี่ยวกับการเรียนรู้; หากไม่มีมัน คุณก็ไม่สามารถมีคุณสมบัติเป็นนักรบได้ ฉันยังมีหนทางอีกยาวไกลที่จะไป

เมื่อเห็นเสี่ยวหงในมุมมองใหม่ หลู่หยวนก็ยกย่องเธออย่างสูง

เพื่อแสดงความขอบคุณสำหรับคำแนะนำของเธอ เขาจึงตัดสินใจสนับสนุนธุรกิจของเธอในอีกไม่กี่วันข้างหน้า โดยขอคำปรึกษาจากเธอในด้านศิลปะชาและลัทธิเต๋าคลาสสิกต่อไป

มันเป็นเงินเพียงไม่กี่สิบตำลึงเท่านั้น

เขา หลู่ หยวน สามารถจ่ายได้อย่างแน่นอน

หากไม่มีเงิน เขาสามารถขอให้นักธนูภูเขา Dayu ผจญภัยเข้าไปในภูเขาและทะเลใต้อีกครั้ง

มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรจริงๆ!

หลังจากใช้เวลาเจ็ดวันในเมือง Fu เรียนรู้จากอาจารย์ของเขาและได้รับความรู้มากมาย Lu Yuan ก็กลับบ้านอย่างไม่เต็มใจและกล่าวคำอำลากับเธอ

เมื่อมาถึงเมือง Yangmei เขาได้ทักทายใบหน้าที่คุ้นเคย และเพื่อนบ้านของเขา Erniu ก็แวะมาที่ทางเข้าประตู ซึ่งยื่นจดหมายและคำเชิญให้เขา

เขากลับบ้านหลังจากแสดงความขอบคุณและเปิดพวกเขาเพื่อดูว่าพวกเขากำลังเกี่ยวกับอะไร

Lu Yuan นึกถึงเมื่อสองปีก่อนเมื่อเขาไปที่เมืองเพื่อซื้อยา หมอโจวบอกว่าลูกชายของเขา เสี่ยวชิง หมั้นแล้ว

ในเวลานั้น เขาบอกว่าหลู่ หยวนจะได้รับเชิญไปงานแต่งงาน

เมื่อสองวันก่อน Zhou Ze ได้ปฏิบัติตามสัญญาของเขา โดยไปที่เมือง Yangmei เป็นการส่วนตัวเพื่อส่งคำเชิญไปยัง Lu Yuan

น่าเสียดายที่เขาอยู่ในเมือง Fu ตามใจบริษัทของเสี่ยวหงและไม่สามารถออกจากศาลาเสื้อแดงได้ ทำให้เขาพลาดโอกาสสำคัญนี้

โชคดีที่ Zhou Ze ฝากคำเชิญไว้กับ Erniu เพื่อให้แน่ใจว่า Lu Yuan จะไม่พลาดงานนี้

“ในชั่วพริบตา สองปีผ่านไป และเสี่ยวชิงซึ่งตอนนี้อายุสิบห้าแล้ว กำลังเตรียมที่จะแต่งงาน” หลู่หยวนคิดในขณะที่เขาอ่านคำเชิญ หัวใจของเขาเต็มไปด้วยอารมณ์

เป็นเรื่องปกติที่เสี่ยวชิงจะแต่งงานและเริ่มต้นครอบครัวเมื่ออายุสิบห้า ซึ่งเหมาะสมกับแบบแผนของยุคนั้น

อย่างไรก็ตาม เมื่อเปรียบเทียบกับเขาที่อายุยี่สิบแล้วและยังโสด เขาดูค่อนข้างแปลกในสายตาของคนอื่น

โชคดีที่ Lu Yuan ไม่สนใจความคิดเห็นของคนอื่น ในสายตาของเขา คนธรรมดาไม่มีอะไรมากไปกว่าสิ่งมีชีวิตที่หายวับไปและมีอายุสั้น

ชีวิตของผู้เป็นอมตะเป็นสิ่งที่มนุษย์ไม่สามารถเข้าใจได้

แม้จะผ่านไปสี่ปีแล้ว รูปร่างหน้าตาของ Lu Yuan ก็ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง ราวกับว่าเขายังเป็นเด็กชายอายุสิบหกปี

เพื่อรักษาความลับ เขาเรียนรู้ศิลปะการแต่งหน้าและปรับเปลี่ยนรูปลักษณ์ของเขาอยู่บ่อยครั้ง โดยปกปิดข้อเท็จจริงที่ว่าเขาอายุไม่มาก

ตราบใดที่เขาปลอมตัวได้ดีและเก็บตัวอยู่กับตัวเอง ก็จะไม่มีใครค้นพบความลับของเขา

“สักวันหนึ่ง ฉันคงจะได้เห็นหมอโจวที่มีคนสี่รุ่นอยู่ใต้หลังคาเดียวกัน และอุ้มหลานชายของเขา” หลู่หยวนคิด

หมอโจวเป็นเพื่อนและค่อนข้างเป็นผู้อาวุโสสำหรับเขา เทียบได้กับซุน ซีเหวิน

ดังนั้นเขาจึงมีความสุขอย่างแท้จริงกับงานแต่งงาน: “ฉันหวังว่าเขาจะมีชีวิตอยู่เพื่อดูวันนั้น”

ขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาก็จำเส้นเงินสองสามเส้นบนจอนของโจวซีที่เขาเห็นเมื่อไม่กี่เดือนก่อนได้

ซึ่งแตกต่างจากความเยาว์วัยชั่วนิรันดร์ของ Lu Yuan หมอโจวเป็นคนธรรมดาที่อายุใกล้สี่สิบแล้ว ซึ่งเกินอายุขัยเฉลี่ยของยุคนี้ไปแล้ว

ไม่มีใครรู้ว่าเขาเหลือเวลาอีกกี่ปี เขาใช้ชีวิตตามเวลาที่ยืมมา

“หมอโจวในฐานะแพทย์ เขาดูแลตัวเองอย่างดี เขาควรจะมีอายุยืนยาวหกสิบหรือแปดสิบปี” หลู่ หยวนคิดในใจ ก่อนจะเก็บคำเชิญอย่างระมัดระวัง เตรียมเข้าร่วมงานแต่งงานในวันที่สิบสี่ของเดือนที่ห้าพร้อมกับของขวัญในมือ