เพื่อบรรลุความเป็นอมตะ ฉันฝึกฝนโดยใช้โชคชี่ - บทที่ 145

บทที่ 145: บทที่ 122: ก้าวขึ้นสู่ Qjngyun

ผู้แปล: 549690339

โดยธรรมชาติแล้วผลลัพธ์ที่ได้นั้นน่าทึ่งมาก

เมื่อเห็นว่าเพื่อนสาวกคนหนึ่งของพวกเขาได้รับทักษะทางจิตระดับที่สองแล้ว คนอื่นๆ ก็เริ่มรู้สึกอิจฉาและกระตือรือร้นโดยธรรมชาติ

จึงไม่แม้แต่จะฉลองปีใหม่ แต่พาคนออกไปซื้อสมุนไพรช่วงสิ้นปีแทน

แม้แต่ลูกศิษย์ที่ได้รับเทคนิคศิลปะการต่อสู้ก็เข้าร่วมกับพี่น้องของเขาในภารกิจของพวกเขา

ท้ายที่สุดแล้ว เขาได้รับเทคนิคระดับที่สอง แต่มีเป้าหมายเพื่อให้ได้ระดับที่สามต่อไป

ด้วยแรงบันดาลใจจากความทะเยอทะยานดังกล่าว เขาได้เข้าร่วมกับคนอื่นๆ ในการกระทำของพวกเขา

หลู่ หยวนค่อนข้างพอใจกับความกระตือรือร้นของเครื่องมือของเขา ไม่สิ ลูกศิษย์ของเขา

เทคนิคทางจิตระดับสองซึ่งตอนนี้เขาดูถูกสามารถช่วยให้เขาก้าวไปสู่อาณาจักรชั้นหนึ่งอาวุโสเมื่อไม่กี่ปีก่อนหน้านี้ และไม่ว่าเขาจะมองมันอย่างไร มันก็เป็นข้อตกลงที่ดี

ไม่ต้องพูดถึงลูกศิษย์เหล่านี้ซึ่งแม้ว่าพวกเขาจะได้รับเทคนิคแล้ว แต่ก็ยังเป็นลูกศิษย์ของเขาในที่สุดใช่ไหม?

ในโลกนี้ซึ่งการเคารพครูและการปฏิบัติตามแนวทางอันมีค่า เมื่อถึงเวลาที่พระศาสดาทรงตรัสนั้นมาถึง คนเหล่านี้จะไม่เชื่อฟังหรือ?

ในท้ายที่สุด พวกเขายังคงเป็นคนงานและนักสู้ของเขา

ส่วนปัญหาการไม่เชื่อฟังและการทรยศของเจ้านายล่ะ?

ในฐานะเจ้าหน้าที่ของรัฐและเป็นผู้เชี่ยวชาญชั้นหนึ่ง Lu Yuan ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้

และถ้าสาวกเหล่านี้รู้ว่าอะไรดีสำหรับพวกเขา พวกเขาจะไม่เลือกทางตันเหล่านี้เช่นกัน

จะดีกว่าไหมถ้าติดตามปรมาจารย์ด้านศิลปะการต่อสู้ของตนเองและได้รับการเลื่อนตำแหน่งและความมั่งคั่งด้วยความขยันหมั่นเพียรอย่างเหมาะสม?

มีเพียงคนโง่เท่านั้นที่จะกลายเป็นคนทรยศ!

ในขณะที่ฝ่ายของ Lu Yuan ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้อย่างกระตือรือร้น ความสำเร็จของ Sun Siwen ในอาชีพการงานของเขาก็น่าประทับใจเช่นกัน

แม้ว่าซุน ซีเหวินจะกล่าวว่านายอำเภอชื่นชมทั้งสองคน และวางแผนที่จะส่งเสริมให้พวกเขาทำงานในเมืองฟู่

แต่ถึงแม้จะชื่นชม แต่นายอำเภอ Cui ก็เพิ่งเข้ารับตำแหน่ง และไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเลื่อนตำแหน่งเจ้าหน้าที่สองคนในสถานการณ์ที่ไม่คุ้นเคยเช่นนี้

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าซุน ซีเหวิน คาดหวังไว้บ้างว่าจะได้รับการเลื่อนตำแหน่งอย่างรวดเร็ว แต่เขาก็ยังคงอุทิศตนเพื่อสวัสดิการสาธารณะ ดังนั้นหลังจากรออยู่สักพักโดยไม่มีการตอบกลับ ในไม่ช้า เขาก็หลงไปกับเรื่องการเมืองของเขา

เมื่อปีที่แล้ว เทศมณฑล Wugang ประสบภัยพิบัติหลายครั้ง และการบูรณะใหม่เพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น แม้ว่าเหตุการณ์เหล่านั้นจะผ่านไปหนึ่งปีแล้ว แต่ปัญหามากมายยังคงไม่ได้รับการแก้ไข

นอกเหนือจากการบูรณะใหม่แล้ว ซุน ซีเหวินยังต้องการทำความดีให้กับประชาชนมากขึ้น และกำลังวางแผนที่จะรวบรวมคนงานพลเรือนหลังจากช่วงการทำฟาร์มที่ยุ่งวุ่นวายเพื่อซ่อมแซมอ่างเก็บน้ำและช่องทางแม่น้ำบางส่วนทั่วทั้งเทศมณฑล

สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นเรื่องที่ต้องใช้ความพยายามอย่างมาก

เมื่อใดก็ตามที่ Sun Siwen มีเวลาว่าง เขาจะพาทีมของเขาไปที่ชนบทและหมู่บ้านต่างๆ เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับภารกิจเหล่านี้ให้บรรลุผลสำเร็จทางการเมืองของเขา

ตามที่ผู้พิพากษาเทศมณฑลซัน

เป็นการดีกว่าที่จะคว้าโอกาสเมื่อรัฐบาลประจำเขตเพิ่งยึดเงินจำนวนมากในปัจจุบันจากโจรและใช้เพื่อความสำเร็จทางการเมืองและผลประโยชน์ที่แท้จริงสำหรับประชาชน

เขาควรจะรอจนกว่าเขาจะจากไป ทิ้งเงินไว้ข้างหลังเพื่อให้ผู้สืบทอดของเขายักยอก?

เอาล่ะ ในฐานะเพื่อนเจ้าหน้าที่ ซุน ซีเหวินไม่ไว้วางใจข้าราชการคนอื่นของต้าเยว่มากนัก

อย่างไรก็ตาม การอุทิศตนของเขาทำให้เกิดผลลัพธ์ที่โดดเด่น

ต้องขอบคุณเงินทุนที่มีอยู่มากมายและความเต็มใจที่จะใช้จ่าย โครงการนี้ดำเนินไปอย่างรวดเร็ว ในเวลาเพียงสองหรือสามเดือน อ่างเก็บน้ำ ช่องทางแม่น้ำ และแม้แต่คลองชลประทานเล็กๆ บางแห่งก็ถูกสร้างขึ้น ครอบคลุมพื้นที่เพาะปลูกหลายพันเอเคอร์

ยิ่งไปกว่านั้น ซุน ซีเหวิน กระตือรือร้นที่จะใช้เงินทั้งหมดของเขา ต่อมามุ่งเน้นไปที่การซ่อมแซมถนนราชการ ระบบถนนที่ชำรุดทรุดโทรมอยู่แล้ว และแม้แต่การฟื้นฟูระบบสถานีไปรษณีย์ ซึ่งถูกทำลายในช่วงสงครามวุ่นวาย

การดำเนินโครงการขนาดใหญ่เหล่านี้อย่างต่อเนื่องดึงดูดพ่อค้าและนักเดินทางจำนวนนับไม่ถ้วนให้มารับผิดชอบค่าใช้จ่ายของคนงานพลเรือน

ขณะที่ Sun Siwen จ่ายเงินให้กับคนงานพลเรือนสำหรับแรงงานของพวกเขา แทนที่จะพึ่งพาแรงงานคอร์วีเพียงอย่างเดียว กระเป๋าเงินของพวกเขาก็โป่งหลังจากเสร็จสิ้นทั้งสองโครงการ

ด้วยทรัพยากรทางการเงิน ผู้คนมักต้องการซื้อสิ่งต่าง ๆ เพื่อปรับปรุงชีวิตของพวกเขา และดึงดูดพ่อค้าจากที่อื่น ๆ ได้มากขึ้น

ภายในเวลาสั้นๆ หกเดือน ภายในสิ้นปีเมื่อโครงการเสร็จสิ้น เทศมณฑล Wugang ก็คึกคักไปด้วยพ่อค้าและนักเดินทาง และผู้คนจำนวนมากจากที่อื่นมาที่นี่เพื่อทำธุรกิจ

แม้แต่ผู้พลัดถิ่นบางส่วนจากที่อื่นเนื่องจากความไม่สงบ เคยได้ยินถึงความเจริญรุ่งเรืองที่นี่และอพยพมาที่บริเวณนี้ ฟื้นฟูพลังชีวิตบางส่วนที่สูญเสียไประหว่างความวุ่นวาย และนำประชากรของมณฑล Wugang กลับคืนมา

ด้วยเหตุนี้ ซุน ซีเหวินจึงใช้เงินมากกว่า 40,000 นิทาน

ด้วยการใช้จ่ายดังกล่าว การเงินของเคาน์ตีหดตัวลงอย่างมาก และเงินที่เหลืออยู่ในสมุดบัญชีมีมากกว่า 10,000 นิทาน

เงินจำนวนเล็กน้อยนี้คงอยู่ได้ไม่นานหากพวกเขาไม่พบวิธีเพิ่มรายได้ และในไม่ช้าพวกเขาก็จะต้องล้มละลายเนื่องจากการใช้จ่ายมากเกินไป

อย่างไรก็ตาม ซุน ซีเหวิน ไม่สนใจเรื่องนี้อีกต่อไป

ภายในสิ้นปี การประเมินผลการปฏิบัติงานประจำปีของหน่วยงานราชการจังหวัดได้ออกมาแล้ว

นายอำเภอ Cui ไม่ได้หลอกลวงพวกเขา

เมื่อเขาบอกว่าเขาจะส่งเสริมซุน ซีเหวิน และ หลู่ หยวน เขาก็ปฏิบัติตามอย่างแท้จริงและพยายามไปในทิศทางนั้น

ในช่วงสิ้นปีการประเมิน ความสำเร็จทางการเมืองของซุน ซีเหวิน ได้รับการจัดอันดับเป็นที่หนึ่งในบรรดาผู้พิพากษามณฑลหลายร้อยคนในเทศมณฑล

แน่นอนว่านี่เป็นเพราะความเต็มใจที่จะใช้จ่ายเงิน

คงเป็นเรื่องยากสำหรับเทศมณฑลเล็กๆ ที่มีรายได้เฉลี่ยต่อปีเพียงสี่หรือห้าพันเรื่องเงิน ที่จะใช้จ่ายเทียบเท่ากับรายได้หนึ่งทศวรรษกับความสำเร็จทางการเมืองมูลค่าหกเดือน

ด้วยความสำเร็จดังกล่าว และความสัมพันธ์ใดๆ ก็ตามที่นายอำเภอ Cui เคยใช้ ในที่สุดหน่วยงานราชการของจังหวัดก็สั่งให้เลื่อนตำแหน่ง Sun Siwen เป็นพิเศษ

เขาได้รับการเลื่อนตำแหน่งจากผู้พิพากษาเทศมณฑลเกรด 7 เป็นเจ้าหน้าที่เกรด 6 โดยช่วยเหลือนายอำเภอ Cui Changqing ในการจัดการกิจการของทั้งจังหวัด

สำหรับการเลื่อนตำแหน่งของ Lu Yuan มันเป็นเรื่องง่าย

รัฐบาลประจำจังหวัดเคยได้ยินมานานแล้วถึงความแข็งแกร่งระดับสองของเขา และเขาเป็นกองกำลังที่น่าเกรงขามในเจียงหู่ ด้วยความที่บุคคลผู้มีอำนาจรับใช้ศาลในช่วงเวลาที่ประเทศกำลังตกต่ำ จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่ต้องเฉลิมฉลอง

ดังนั้นพวกเขาจึงยินดียอมรับคำขอของนายอำเภอชุย

มีการออกคำสั่งโอนโดยตรง โดยแต่งตั้ง Lu Yuan เป็นผู้บัญชาการจังหวัด Shaoyang ด้วยยศชั้นประถมศึกษาปีที่ 6

ด้วยวิธีนี้ ทั้งเขาและเพื่อนที่ดีของเขาได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นเจ้าหน้าที่ประจำจังหวัดภายในสิ้นปีนี้ ซึ่งทะยานขึ้นสู่จุดสูงสุดของ Qingyun ในอาชีพการงานของพวกเขาอย่างแท้จริง

ในแวดวงทางการ ความสำเร็จของพวกเขากลายเป็นหัวข้อสนทนาที่โด่งดัง..