ราชาแห่งการต่อสู้อันสูงสุดสร้างความตกตะลึงไปทั่วทุกอาณาจักร - บทที่ 53

บทที่ 53: บทที่ 50: การฝึกฝนอัจฉริยะ 1

ผู้แปล: 549690339

เมื่อได้ยินคำพูดของหยางเฉิน หวังหยุนไคก็หัวเราะ

ดูเหมือนเขาจะเคยได้ยินเรื่องตลกที่สนุกที่สุดในโลก เขาเยาะเย้ยอย่างเหยียดหยามและพูดว่า “หยางเฉิน อะไรนะ? คุณ ขยะที่สูญเสีย Purple Elegance Dan Furnace ของครอบครัวคุณให้กับตระกูล Wang ของเรา ต้องการลองใช้ทักษะของฉันหรือไม่”

“ถ้าคุณกล้า ฉันก็ไม่ว่าอะไร” หยาง เฉิน พูดช้าๆ “ ฉันเกรงว่าคุณที่ไม่มีความกล้าหาญที่จะขอโทษจะไม่กล้ายอมรับความท้าทายนี้”

“ฮ่าฮ่าฮ่า ล้อเล่นน่า!” หวังหยุนไคเยาะเย้ย “หยางเฉิน เนื่องจากคุณต้องการตัดสินประหารชีวิต ฉันไม่รังเกียจที่จะบังคับคุณ ฉันหวังว่าคุณจะไม่จบลงเหมือน Yang Wu ที่ต้องได้รับการช่วยเหลือจากผู้เฒ่าในท้ายที่สุด สำหรับวิธีการแข่งขัน ไม่ว่าจะเป็น Pill Battle หรือ Martial Battle ฉันจะยอมรับทั้งหมด”

เท่าที่เขากังวล ทั้งการฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ของ Yang Chen หรือวิถีการเล่นแร่แปรธาตุของเขาไม่คุ้มค่ากับความสนใจของเขา

หยางเฉินกล่าวอย่างใจเย็น “การต่อสู้ด้วยยาไม่เหมาะกับบรรยากาศปัจจุบัน ดังนั้นเรามาเริ่มการต่อสู้กันกันดีกว่า อย่างไรก็ตาม การแข่งขันทักษะการต่อสู้เพียงอย่างเดียวนั้นน่าเบื่อเกินไป ในเมื่อเราเป็นผู้ใหญ่แล้ว ทำไมไม่ปล่อยให้อาวุธของเราพูดบ้างล่ะ”

เมื่อคำพูดของเขาตกไป หวังหยุนไคก็ผงะ ค่อนข้างแปลกใจกับข้อเสนอของหยางเฉิน

เมื่อได้ยินคำพูดของหยาง เฉิน หยาง หยวนก็พูดอย่างวิตกกังวลว่า “หยาง เฉิน ไม่อย่างแน่นอน! คุณกำลังตัดการล่าถอยของคุณเอง!”

หากเป็นเพียงการแข่งขันการต่อสู้แบบประชิดตัวธรรมดา พวกเขาสามารถเข้ามาช่วยเหลือหยางเฉินได้อย่างง่ายดายหากเขาแพ้

แต่ในการแข่งขันดาบ ชีวิตและความตายจะถูกตัดสินในทันที ใครสามารถบอกความแตกต่างได้บ้าง?

ลึกๆ แล้ว Wang Yun Kai ค่อนข้างระมัดระวังข้อเสนอของ Yang Chen ท้ายที่สุด เขาไม่เคยมีประสบการณ์การต่อสู้ ‘ผู้ใหญ่’ เช่นนี้มาก่อน

แต่หลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว มีอะไรที่ต้องกลัวเกี่ยวกับหยางเฉิน ขยะชิ้นหนึ่ง?

ด้วยเหตุนี้ Wang Yun Kai จึงหัวเราะเยาะ “เอาล่ะ Yang Chen คุณมีความกล้า เนื่องจากคุณต้องการใช้โหมดการแข่งขันแบบผู้ใหญ่ ฉันจึงไม่รังเกียจที่จะไปกับคุณ แต่อย่ามาตำหนิฉันนะ หวังหยุนไค หลังจากนั้นเมื่อคุณได้รับบาดเจ็บหรือเสียชีวิต”

การฆ่าอัจฉริยะจากชนเผ่าระดับกลางในระหว่างการแข่งขันจะไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับเขาในฐานะอัจฉริยะจากชนเผ่าใหญ่

“หยุนไค ระวังตัวด้วย หยางเฉินคนนี้ไม่เหมือนหยางหวู่ที่ไร้ประโยชน์” ด้วยเหตุผลบางอย่าง หยูเสี่ยวหุยมีความรู้สึกไม่ดี เธอเห็นหยางเฉินเอาชนะซูหูได้อย่างชัดเจน และรู้ว่าหยางเฉินเป็นตัวละครที่โหดเหี้ยม

เธอรู้สึกอยู่เสมอว่า Wang Yun Kai และ Yang Chen ไม่ได้อยู่ในลีกเดียวกัน ไม่เพียงแต่ในแง่ของความแข็งแกร่งเท่านั้น แต่ยังรวมถึงลักษณะนิสัยด้วย พวกเขาแตกต่างกันมาก

อย่างไรก็ตาม คำพูดของหยูเสี่ยวฮุยไม่ได้ทำให้หวังหยุนไคระมัดระวังอีกต่อไป ในทางตรงกันข้าม หวังหยุนไครู้สึกว่าหยูเสี่ยวฮุยไม่ไว้ใจเขามากพอและพูดตะคอกออกมาว่า “วางใจได้เลย การกำจัดขยะนี้ใช้เวลาเพียงสามกระบวนท่าเท่านั้น”

เมื่อคำพูดของเขาลดลง หวังหยุนไคก็หยิบดาบทองคำของเขาออกมาจากที่เก็บของเขา ภายใต้แสงแดด ดาบทองคำก็เปล่งประกายเผยให้เห็นความคมของมัน

อย่างไรก็ตาม หยางเฉินไม่แสดงความกลัวและถือหอกเงินของเขา ทีละก้าว และเดินไปหาหวังหยุนไค

“เรามาเริ่มกันเลยมั้ย?” หวังหยุนไคเลียริมฝีปากของเขา

“แน่นอน” หยาง เฉิน ตอบอย่างใจเย็น

“ลงมือเลย หยางเฉิน” หวังหยุนไคเยาะเย้ย ช่วงเวลาต่อมาเขาถือดาบทองคำของเขาและฟันไปที่หยางเฉิน

ใครก็ตามที่มีสายตาที่เฉียบแหลมจะเห็นว่าหวังหยุนไคไม่มีความตั้งใจที่จะอดกลั้น แทนที่จะเป็นการแข่งขัน ดูเหมือนว่าเขาจะต้องการชีวิตของหยางเฉิน เมื่อเห็นฉากนี้ หยางหวู่ก็รู้สึกได้ถึงอารมณ์ที่หลากหลายในใจ

ครั้งหนึ่งเขาเคยคิดว่าเขามีทุกอย่างแล้ว

แต่เมื่อความท้าทายที่แท้จริงมาถึง จะมีสักกี่คนที่เคยชื่นชมและชื่นชมเขากลับเข้ามาช่วยเหลือจริงๆ

คนที่ช่วยเหลือเขาคือสมาชิกในครอบครัว Yang และ Yang Chen คนนี้ซึ่งเขาเคยเป็นศัตรูด้วย

“หยางหวู่” หยาง หยวน เข้ามาหาในขณะนี้

หยางหวู่ก้มศีรษะลง รู้สึกอับอาย “ท่านพ่อ”

“พ่อรู้ว่าคุณไม่เต็มใจ ดังนั้นฉันจึงขอให้หยางเฉินช่วย ตอนนี้นี่คือทั้งหมดที่ฉันสามารถทำได้เพื่อคุณ หยางเฉินแตกต่างจากคุณ เขามีจิตใจที่กว้างขวางและไม่แค้นเคืองกับอดีต แล้วคุณล่ะ คุณจะยังยึดติดกับความแค้นในอดีตหรือไม่” หยาง หยวน ถามอย่างจริงจัง

“ท่านพ่อ เมื่อหยางเฉินปฏิบัติต่อข้าเช่นนี้ ข้าจะยังรู้สึกเสียใจอยู่ได้อย่างไร” หยางหวู่ถอนหายใจ

“เป็นการดีที่สุดสำหรับคุณที่จะคิดอย่างนั้น” หยาง หยวน หายใจเข้าลึกๆ และเฝ้าดูการต่อสู้จากระยะไกล

ด้วยความกังวลเล็กน้อย หยาง หวู่จึงถามว่า “ท่านพ่อ หยางเฉินจะชนะได้ไหม?”

“ฉันไม่รู้ การเลือกการแข่งขันของเขามีความเสี่ยงเกินไป ฉันไม่ได้คาดหวังว่าหยางเฉินจะประมาทขนาดนี้ คุณต้องรู้ว่าในการแข่งขันประเภทนี้ ความผิดพลาดเพียงครั้งเดียวอาจถึงแก่ชีวิตได้” หยาง หยวน ดูกังวล “ถ้าหยาง เฉิน ชนะ นั่นจะเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุด แต่ถ้าเขาไม่สามารถเอาชนะหยูเสี่ยวฮุยได้ นั่นหมายความว่าพรของคุณยังไม่เพียงพอ อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าอย่างไร ในฐานะพ่อของคุณ ฉันจะปกป้องหยางเฉินด้วยยอมแลกชีวิต ท้ายที่สุดเขาก็ออกมาข้างหน้าเพื่อประโยชน์ของคุณ –

“ครับท่านพ่อ” หยางหวู่มองดูหยางเฉินต่อสู้กับหวังหยุนไคด้วยความไม่สบายใจและความกังวลใจอย่างสุดซึ้ง

เช่นเดียวกับ Yang Wu หยูเสี่ยวฮุ่ยก็รู้สึกไม่สบายใจเช่นกัน

แต่ในไม่ช้า เธอก็กัดฟันและกระซิบว่า “ไม่ว่ามันจะทรงพลังแค่ไหนก็ตาม

หยาง เฉิน เป็นเพียงอัจฉริยะที่ได้รับการฝึกฝนโดยชนเผ่าระดับกลาง วัง

Yun Kai ได้รับการฝึกฝนเป็นการส่วนตัวโดยหนึ่งในชนเผ่าผู้ยิ่งใหญ่ หยางเฉินจะชนะได้อย่างไร?

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เธอก็กลับมามีความมั่นใจอีกครั้ง

Yang Wu แขนเดียวคู่ควรกับเธอจริง ๆ หรือไม่?

ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาก็เป็นเพียงตัวตลกเท่านั้น

ในฐานะอัจฉริยะที่ได้รับการฝึกฝนโดยชนเผ่าผู้ยิ่งใหญ่ ความแข็งแกร่งของ Wang Yun Kai จึงสูงกว่าของ Yang Wu มาก อย่างน้อย ทักษะดาบของเขาก็เกินกว่าของ Yang Wu มาก แม้ว่าเมื่อเปรียบเทียบกับ Xu Hu ทั้งสองก็เข้ากันได้อย่างเท่าเทียมกัน แต่โดยรวมแล้ว หวังหยุนไคยังคงตามหลังซูหู่มาก

แม้แต่ Yang Chen ที่เพิ่งต่อสู้กับ Xu Hu ก็สามารถเอาชนะ Wang Yun Kai ได้อย่างง่ายดาย

สำหรับตอนนี้ เขาได้มาถึงขั้นที่หกของขอบเขตกลั่นร่างกายแล้ว การต่อสู้กับหวังหยุนไคนั้นง่ายดายเช่นเคย

อย่างไรก็ตาม หยางเฉินไม่รีบร้อนที่จะเอาชนะหวังหยุนไค เหตุผลที่เขาเสนอการต่อสู้แบบ ‘ผู้ใหญ่’ กับหวังหยุนไคก็คือการฝึกฝนเทคนิคหอกของเขา

“วิชาหอกหยวนผสมในตัวเองเป็นเทคนิคที่อันตรายมาก เพื่อความก้าวหน้า คุณจะต้องมีความต้องการประสบการณ์การต่อสู้สูง ในเมื่อฉันไม่สามารถเรียนรู้อะไรจากสนามฝึกซ้อมได้ ทำไมไม่ใช้หวังหยุนไคในการฝึกฝนล่ะ?” หยางเฉินคิดว่า..