ราชาแห่งการต่อสู้อันสูงสุดสร้างความตกตะลึงไปทั่วทุกอาณาจักร - บทที่ 123

ตอนที่ 123: บทที่ 120: การแข่งขันทรัพยากร_l

ผู้แปล: 549690339

เขาไม่สามารถหาเหตุผลว่าทำไมอัจฉริยะทั้งห้าคนนั้นจึงไม่ออกมา

เขาจะมีความสุขกับมันได้อย่างไร?

มันคงจะเป็นเรื่องตลก

แต่เมื่อทางเข้าและทางออกของภูเขาอสูรปีศาจปิดลง เขาจึงไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ ดังนั้นเขาจึงได้แต่เฝ้าดูอย่างเงียบๆ และหวังว่าจะได้รับข้อมูลที่เป็นประโยชน์จากกิจกรรมที่จะเกิดขึ้น

เฟิงชางกงยังสังเกตเห็นว่าอัจฉริยะหลายคนไม่ได้ออกมาจากภูเขาอสูรปีศาจ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมากังวลเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้ ด้วยสีหน้าจริงจัง เฟิงชางกงกล่าวว่า “เอาล่ะ ตอนนี้ฉันขอให้อัจฉริยะทุกคนที่เข้าร่วมในสงครามทดลองอวดของที่พวกเขาได้รับจากภูเขาอสูรปีศาจ”

เนื่องจากสิ่งนี้เกี่ยวข้องกับการจัดอันดับสุดท้าย จึงไม่มีใครกล้าที่จะเลอะเทอะ เพราะถ้าใครสามารถอันดับหนึ่งตามปริมาณทรัพยากรที่ได้รับ พวกเขาจะสามารถนำสมบัติพิเศษสามชิ้นออกไปได้

โดยธรรมชาติแล้ว อัจฉริยะหลายคนอยากจะสาธิตทรัพยากรมากขึ้น ดังนั้นจึงไม่มีใครอดกลั้นได้

นี่เป็นหนทางสำหรับสิบสองชนเผ่าที่ยิ่งใหญ่ในการป้องกันไม่ให้อัจฉริยะของพวกเขาสะสมทรัพย์สมบัติ

คนหนุ่มสาวจำนวนมากไม่สามารถเลี้ยวได้ ดังนั้นพวกเขาจึงรีบออกไปทีละคน

“เฟิงเสี่ยวเทียน เจ้าไปก่อน” เฟิงชางกงยิ้ม อยากรู้เกี่ยวกับการแสดงของคนในตระกูลของเขา

เฟิง เสี่ยวเทียนเห็นโอกาสของเขาในการแสดง จึงรีบหยิบถุงเก็บของออกมาและเทสมบัติทั้งหมดที่อยู่ข้างในออกมา

“ไม่เลว!”

“ผ่าน!”

เมื่อเห็นทรัพยากรที่ Feng Xiaotian หยิบออกมา ชนเผ่าที่ยิ่งใหญ่ก็แสดงความคิดเห็น

เฟิงชางกงแตะคางของเขา ไม่ค่อยพอใจหรือผิดหวังกับทรัพยากรที่เฟิงเซียวเทียนแสดงออกมา อย่างไรก็ตาม เขาคาดหวังมากกว่านี้เนื่องจากเขาได้ให้ความช่วยเหลือเฟิงเซียวเทียนเล็กน้อยในการรับทรัพยากรแล้ว ตามทฤษฎีแล้ว สิ่งที่ Feng Xiaotian ได้รับนั้นค่อนข้างน้อยจริงๆ

หยางเฉินไม่แปลกใจกับเรื่องนี้

ท้ายที่สุดแล้ว Feng Xiaotian และ Murong Liuhe ถูก Zhang Long และ Zhang Ying มัดไว้เป็นเวลาหลายวัน แล้วพวกเขาจะมีเวลาเพียงพอในการรวบรวมทรัพยากรได้อย่างไร?

การมีทรัพยากรเหล่านี้ก็ค่อนข้างดีอยู่แล้ว

ใบหน้าของเฟิง เสี่ยวเทียนแดงก่ำด้วยความเขินอายเมื่อเขาพบว่าคนอื่นไม่พอใจกับทรัพยากรที่เขาได้รับ และรีบกำจัดพวกเขาออกไป

“เฉินฮุย ถึงตาคุณแล้ว!” เฟิงชางกงสั่งสอน

ในฐานะอัจฉริยะหมายเลขสองของตระกูลเฉิน เฉินฮุยรีบก้าวไปข้างหน้าและเทสมบัติที่เขาได้รับออกมา

“อืม ไม่เลว!” “เฉินฮุยรวบรวมสมบัติได้ค่อนข้างน้อย”

“มันดูดี!”

ทรัพยากรของ Chen Hui ตอบสนองความพึงพอใจของผู้คนได้อย่างชัดเจน และสมาชิกในครอบครัว Chen ต่างก็ยิ้มแย้มแจ่มใส

“วังหลัง!”

“ฮะ?” เมื่อได้ยินชื่อนี้ หยางเฉินก็เลิกคิ้วขึ้น

Wang Lang เป็นอัจฉริยะของตระกูล Wang และอันดับของเขาภายในตระกูลไม่เคยสูงนัก เป็นเพียงเพราะหวังเต๋อได้รับบาดเจ็บและไม่สามารถเข้าร่วมในสงครามทดลองได้ วังหลางจึงได้รับเลือกให้มาแทนที่เขา อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้เขางงก็คือที่อยู่ของ Wang Lang นั้นลึกลับมากหลังจากเข้าสู่ Monster Beast Mountain

แม้แต่คนแปลกหน้าก็คือความจริงที่ว่าวังหลางไม่ปรากฏตัวในหมู่พวกโจรที่ถูกจับไป

“แปลก…” หยางเฉินพึมพำ ตามบัญชีของจางหลงและจางหยิงในขณะนั้น มีเพียงเขาและจางฮวยจงเท่านั้นที่ไม่ถูกจับกุม

แต่ในความเป็นจริงเขาไม่เคยเห็นวังหลังเลย

ความอยากรู้อยากเห็นจุดประกายในใจของเขา และเขาจับตาดูวังหลัง

Wang Lang ด้วยท่าทางแห่งชัยชนะในดวงตาของเขาก้าวไปข้างหน้าอย่างกระตือรือร้น จากนั้นเขาก็เททรัพยากรทั้งหมดที่เขาได้รับซึ่งปกคลุมพื้นดินออกไป

“ฟ่อ…”

ทุกคนอดไม่ได้ที่จะสูดอากาศเย็นๆ แม้แต่ดวงตาของ Yang Jinhe ก็เบิกกว้าง

“คนดี!”

“เด็กคนนี้ค้นพบอะไรมากมายจริงๆ!”

“ดูเหมือนว่าการรวบรวมทรัพยากรใน Monster Beast Mountain ไม่จำเป็นต้องขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งของตัวเอง วังหลังอาจไม่โด่งดัง แต่เขาเป็นเด็กฉลาด ดูเหมือนว่าในบรรดาทุกคนที่เข้าไปใน Monster Beast Mountain เขาอาจเป็นคนที่ค้นพบทรัพยากรมากที่สุด”

“ฮิฮิ ฉันเดาอย่างนั้น Wang Lang นี้มีทรัพยากรและสมบัติมากกว่าที่ Feng Xiaotian และ Chen Hui รวมกัน”

Yang Chen ต้องยอมรับว่า Wang Lang ได้รับทรัพยากรจำนวนมาก

สิ่งนี้ทำให้เขาแตะคางด้วยความประหลาดใจ โดยไม่สนใจวังหลังในตอนแรก อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เขามองขึ้นไป เขาเห็นวังหลางมองตรงมาที่เขา

หวังหลางเลียริมฝีปาก ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความยั่วยุ

สิ่งนี้ทำให้หยางเฉินหยุดครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็ยิ้ม และพบว่าสถานการณ์น่าขบขัน-

การยั่วยุ?

“น่าสนใจ!” หยางเฉินพึมพำกับตัวเอง

เขาไม่คาดคิดว่าวังหลางจะเลือกยั่วยุเขา ดูเหมือนว่าตระกูล Wang จะจับตาดูเขาจริงๆ

Wang Lang เห็นว่าทรัพยากรของเขาทำให้ทุกคนตกใจและเยาะเย้ยในใจ “การมีพลังที่แข็งแกร่งกว่าฉันจะมีประโยชน์อะไรในการค้นหาสมบัติที่ต้องอาศัยสมอง ด้วยทรัพยากรมากมาย ฉันสามารถเอาหนึ่งในสิบออกไปได้ และการเพาะปลูกศิลปะการต่อสู้ของฉันก็พัฒนาขึ้นอย่างมากอย่างแน่นอน เมื่อถึงเวลานั้นใครจะกลัวว่าจะไม่สามารถเอาชนะหยางเฉินได้? ฮึ่ม ฉันจะไม่เหมือนหวางเต๋อที่ไร้ประโยชน์คนนั้นที่ยั่วยุเขาเร็วขนาดนี้ ฉันจะไม่เปิดเผยดาบของฉันจนกว่าฉันจะเข้าสู่ Spirit Martial Realm”

หยางเฉินไม่รู้ว่าหวังหลางกำลังคิดอะไรอยู่ เขาแค่กอดอกและรอให้เฟิงชางกงเรียกชื่อเขา

ในไม่ช้า เฟิงชางกงก็พูดว่า “หยางเฉิน!”

“ตอนนี้ถึงตาของหยางเฉินแล้ว”

“ฉันสงสัยว่าผู้ชนะใน Trial War ครั้งนี้แสดงใน Monster Beast ได้อย่างไร

ภูเขา!”

“ฉันคิดว่าหยางเฉินน่าจะเป็นส่วนที่น่าสนใจที่สุด”

“ฮ่าฮ่า ฉันไม่คิดอย่างนั้น ยิ่งตั้งความหวังไว้สูง ความผิดหวังก็จะยิ่งมากขึ้นตามไปด้วย คุณต้องรู้ว่าการรวบรวมทรัพยากรใน Monster Beast Mountain ไม่ได้หมายความว่าผู้ที่แข็งแกร่งกว่าจะได้รับสมบัติมากขึ้นเสมอไป มันขึ้นอยู่กับสติปัญญาของคนๆหนึ่ง หวังหลางของเราฉลาดมาตั้งแต่เด็ก!”

หยาง เฉิน เมินหูหนวกต่อความคิดเห็นเหล่านี้ เดินไปข้างหน้าอย่างใจเย็นโดยประสานมือไว้ด้านหลัง จากนั้นหยิบถุงเก็บของออกมาและค่อยๆ เทวัสดุสวรรค์และสมบัติทางโลกจากบนลงล่าง

หวังดาฉุยดูฉากนั้น “หวังหลาง คุณคิดว่าเด็กคนนี้หยางเฉินสามารถเอาชนะคุณได้หรือไม่”

“บรรพบุรุษ ไม่ต้องกังวล ไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน เมื่อกี้นี้ ฉันยั่วยุเด็กคนนี้แล้ว และเขาคงไม่พอใจกับเรื่องนี้ เขาแค่แสดงออกมาโดยการให้ทิปแหล่งข้อมูลเหล่านี้ในลักษณะที่สะดุดตานี้—สร้างปรากฏการณ์ให้กับตัวเอง แต่สำหรับการเอาชนะฉัน มันไม่ง่ายขนาดนั้น” วังหลังกล่าวอย่างเหยียดหยาม

“ดีแล้ว. หากคุณสามารถบรรเทาความเย่อหยิ่งของหยางเฉินได้ ฉันสัญญาว่าจะปฏิบัติต่อคุณอย่างดี ในเวลาอันสมควร ฉันจะตั้งคุณให้เป็นหมายเลขของตระกูล Wang อย่างแน่นอน

อัจฉริยะคนหนึ่งที่จะฝึกฝน!”

“ขอบคุณบรรพบุรุษ!” วังหลางอุทานด้วยความดีใจ

หวังต้าฉุยหัวเราะเบา ๆ พร้อมกับลูบเคราของเขา แต่ในไม่ช้าเขาก็หรี่ตาลง “มีบางอย่างผิดปกติ! เขาเทน้ำทิ้งมานานมากแล้ว หยางเฉินยังไม่ล้างถุงเก็บของจริงๆ เหรอ?”

อันที่จริงไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่กระเป๋าเก็บของของ Yang Chen ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยสมบัติอันไม่มีที่สิ้นสุด หลั่งไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง และยังคงไม่มีท่าทีจะหยุด

ในตอนนี้ ทรัพยากรที่ Yang Chen ได้รับนั้นไม่น่าจะน้อยไปกว่าของ Wang Lang เลย

และโมเมนตัมก็ไม่หยุดเลย

“ยังไง… เป็นไปได้ยังไง!” หวังหลางแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองขณะที่เขากระซิบ..