The Sims: ฉันเปิดเส้นทางอมตะให้กับสิ่งมีชีวิตทั้งหมด - บทที่ 135

บทที่ 135: บทที่ 134: นิกาย Shenxiao อะไร? นิกาย Shenxiao หายไปนานแล้ว! (กำลังมองหาตั๋วรายเดือน)

ผู้แปล: 549690339

เมื่อพระอาทิตย์ขึ้น แสงแดดจ้าส่องทะลุเมฆ ส่องสว่างทั้งสวรรค์และโลก แม้แต่ยอดเขาก็ยังส่องประกายเจิดจ้า

เป่ยซวนจิงกำลังนั่งขัดสมาธิบนหน้าผาหักของภูเขาเซินเซียว หลับตาและควบคุมการหายใจ ทุกลมหายใจที่เขาหายใจ กลิ่นของ Zi Qi รอบตัวของเขาเพิ่มขึ้น และดูเหมือนเขาจะเป็นหนึ่งเดียวกับสวรรค์และโลก

หลังจากนั้นไม่นาน เป่ยซวนจิงก็ฝึกฝนจนเสร็จสิ้น เปิดตาของเขา และประกายแห่งความศักดิ์สิทธิ์ก็วูบวาบอยู่ในดวงตาของเขา

เขาหยุดลูกศิษย์ที่กำลังจะออกไปเตรียมอาหารเช้า: “ปางโฮ่ง”

ปางหง แต่งกายด้วยชุดลัทธิเต๋าสีน้ำตาลเข้มแบบเดียวกับเป่ยซวนจิง หยุดเดินหันหลังกลับ และทำความเคารพ “ท่านอาจารย์”

“เตรียมตัวให้พร้อมในอีกไม่กี่วันข้างหน้า เรากำลังมุ่งหน้าไปยังภูเขาไท่เหอในไม่ช้า” เป่ยซวนจิงกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ

“ใช่” ปางหงพยักหน้าเห็นด้วย

หลังจากที่ปางหงจากไปแล้ว เป่ยซวนจิงยังคงยืนอยู่บนหน้าผา ดูเหมือนกำลังรออะไรบางอย่าง

“ฉันได้ยินเกี่ยวกับความแข็งแกร่งที่น่าเกรงขามของคุณ เมื่อเห็นมันในวันนี้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าเป็นจริง” นักลัทธิเต๋าเฒ่าผมขาวแต่ดูอ่อนเยาว์เดินออกไปและชมเชยเป่ยซวนจิง

เป่ยซวนจิงขมวดคิ้วและถามว่า “คุณเป็นใคร”

เขามีการคาดเดาอยู่ในใจ บุคคลนี้อาจเป็นบุคคลลึกลับที่อ้างว่าเป็นสมาชิกนิกาย Shenxiao

“ฉันชื่อ หยู เจิ้นจื่อ” นักลัทธิเต๋าเฒ่ายิ้มและกล่าว

“หยู เจิ้นจื่อ” เป่ยซวนจิงพูดราวกับกำลังครุ่นคิด

ตามที่คาดไว้ คนที่อ้างว่าเป็น Yu Zhenzi หัวเราะ “ฉันคือ Yu Zhenzi ผู้อาวุโสของนิกาย Shenxiao”

“ฮะ” เป่ยซวนจิงเยาะเย้ย “ลัทธิเต๋าเฒ่า นิกายเซินเซียวสูญพันธุ์ไปสองร้อยปีแล้ว ไม่ควรมีผู้อาวุโสเหลืออยู่เลย”

เรื่องไร้สาระเกี่ยวกับการเป็นอาจารย์ใหญ่ของ Shenxiao Sect, Shenxiao Sect ได้หายไปนานแล้ว

หยูเจิ้นซีส่ายหัวและตอบอย่างมั่นใจ “ภูเขาเซินเซียวยังคงอยู่ที่นั่น ดังนั้น

นิกาย Shenxiao ยังไม่สูญพันธุ์ Shenxiao ซึ่งเป็นผู้ยิ่งใหญ่ในอาณาจักรทั้งเก้าไม่มีวันพินาศ” เป่ยซวนจิงหัวเราะ “ในกรณีนี้ ทำไมคุณไม่บอกราชสำนักที่ยิ่งใหญ่หมิง?”

ช่างเป็นอะไรที่ตรงไปตรงมา ถ้า Shenxiao Sect มีพลังขนาดนั้นจริง ๆ ทำไมพวกเขาถึงอ้อยอิ่งอยู่แบบนี้?

ใบหน้าของ Yu Zhenzi เปลี่ยนเป็นเคร่งครัด เขาพูดอย่างช้า ๆ “ฉันมาที่นี่วันนี้เพื่อช่วยคุณ”

เป่ยซวนจิง สงสัยว่าเขาได้ยินผิดหรือเปล่า จึงถามว่า “ขอโทษที”

“ฉันมาที่นี่เพื่อช่วยคุณ” Yu Zhenzi กล่าวซ้ำ

“ฮ่าฮ่า ช่วยฉันด้วยเหรอ? คุณ.” เป่ยซวนจิงหัวเราะออกมาดังๆ ราวกับว่าเขาเพิ่งได้ยินเรื่องตลกไร้สาระ เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเป่ยซวนจิง หยูเจิ้นจื่อไม่พอใจเล็กน้อยจึงถามว่า “ตลกไหม” “ตลกดี แน่นอน!” เป่ยซวนจิงควบคุมเสียงหัวเราะของเขาและพูดเสียงดัง

“ช่วยฉันเหรอ? เป่ยซวนจิงไม่ต้องการผู้ช่วยให้รอด!”

คำพูดของเขาสะท้อนจิตวิญญาณแห่งความเจ้าเล่ห์ที่ส่งผลกระทบต่อ Yu Zhenzi

“ไม่น่าแปลกใจเลยที่คุณเป็นคนที่มีชื่อเสียงที่สุดใต้สวรรค์ คุณสมควรที่จะเป็นวีรบุรุษจากนิกาย Shenxiao ของฉันอย่างแท้จริง” เขาชม Pei Xuanjing เป็นครั้งแรก จากนั้นถอนหายใจยาวและส่ายหัว “ความแข็งแกร่งของราชสำนัก Great Ming ไม่ใช่สิ่งที่คุณรับรู้ หากไม่ใช่ สำหรับปัญหาตาตาร์คุณคงติดบ่วง…”

ก่อนที่หยูเจิ้นจือจะพูดจบประโยค เป่ยซวนจิงก็ขัดจังหวะเขาทันที “แล้วถ้านั่นเป็นเรื่องจริงล่ะ? ในโลกนี้ไม่มีใครสามารถหยุดฉันไม่ให้ไปในที่ที่ฉันต้องการได้!”

ในขณะนั้น เป่ยซวนจิงรู้สึกว่าเขาสามารถก้าวเท้าไปที่ไหนก็ได้ในโลกที่เขาต้องการ ความมั่นใจนั้นแข็งแกร่งมากจนไม่มีใครสามารถรั้งเขาไว้ได้

เมื่อเห็นความมุ่งมั่นของเป่ยซวนจิง หยูเจิ้นซีก็ยอมแพ้ที่จะโน้มน้าวเขา เขาคิดกับตัวเองว่ามันอาจจะดีกว่าถ้าปล่อยให้เขาล้มลงหนึ่งครั้งและด้วยเหตุนี้จึงลดความเย่อหยิ่งของเขาลง

เขาเปลี่ยนเรื่อง “ในกรณีนี้ฉันจะไม่พูดอีกต่อไป แต่มีอีกสิ่งหนึ่งที่ฉันมาที่นี่ในวันนี้”

“มันคืออะไร?”

“ฉันต้องการเชิญน้องชายที่รักของฉันให้เข้าร่วมนิกายของเราอีกครั้ง”

“เข้าร่วมนิกายไหน?” เป่ยซวนจิงถาม

หยูเจิ้นซีกล่าวเสียงดังว่า “เนื่องจากคุณมาจากสายเลือดสาขาของนิกายเสินเซียว คุณควรกลับไปที่นิกายเซินเซียวโดยธรรมชาติ”

“แล้ว?” เป่ยซวนจิงถาม

Yu Zhenzi กล่าวว่า “ราชวงศ์หมิงผู้ยิ่งใหญ่อยู่ในอำนาจมานานเกินไป มีหลายคนที่ไม่พอใจ ดังนั้นเราจึงต้องการช่วยคุณน้องชายที่รักในการโค่นล้มมัน”

“ไม่สนใจ” เป่ยซวนจิงปฏิเสธอย่างเด็ดขาด

เขาได้เข้าใจจิตใจของคนเหล่านี้แล้ว

ความตั้งใจเดียวของพวกเขาคือการใช้ชื่อเสียงล่าสุดของเขา และในขณะเดียวกันก็ฟื้นฟูชื่อเสียงของนิกาย Shenxiao

คนเหล่านี้แค่พยายามใช้เขาและชื่อเสียงของเขาเพื่อบรรลุเป้าหมายของตนเอง

เขาไม่มีความสนใจที่จะทำงานการกุศลเช่นนั้นให้พวกเขา

“อะไร?” ดูเหมือนว่า Yu Zhenzi จะได้ยินผิด

เป่ยซวนจิงพูดซ้ำ “ฉันไม่สนใจ”

คนเหล่านี้อาจมีความเกี่ยวข้องกับ Shenxiao Sect แต่ไม่ลึกซึ้งเท่าที่เขาอ้าง

“ทำไม? คุณมีภาพลวงตาใด ๆ ต่อราชสำนัก Great Ming หรือไม่?” Yu Zhenzi แสดงความสับสนของเขา

เขาไม่สามารถเข้าใจได้ ราชสำนักของราชวงศ์หมิงผู้ยิ่งใหญ่ได้ไล่ล่า Pei Xuanjing เป็นระยะทางหลายพันไมล์ และข้อพิพาทนี้ไม่สามารถประนีประนอมได้ แต่เขาก็ไม่เต็มใจที่จะปฏิบัติตาม

เป่ยซวนจิงมองตรงไปที่หยูเจิ้นจื่อและตอบทีละคำ “ฉันบอกว่าฉันไม่สนใจที่จะเข้าร่วมกับคุณ ไม่มีอะไรเพิ่มเติม”

เป่ยซวนจิงไม่สนใจเข้าข้างหยูเจิ้นจือ เขาไม่ชอบคนพวกนี้ ที่เป็นเหมือนกับหนูที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืด ไม่สามารถก้าวเข้าสู่แสงสว่างได้ พวกเขาสามารถบรรลุผลสำเร็จที่สำคัญได้อย่างไร?

ถ้าเขาจะโค่นล้มราชวงศ์หมิงที่ยิ่งใหญ่ เขาจะทำเอง แทนที่จะไปร่วมกับคนกลุ่มนี้

ด้วยเหตุนี้ เป่ยซวนจิงจึงถามว่า “นักพรตเต๋าชิงซูส่งมาให้คุณหรือเปล่า?”

เขาต้องการถามคำถามสุดท้ายเพื่อยืนยันความสงสัยของเขา

Yu Zhenzi สะดุ้ง “Daoist Qingxu หัวหน้าอาจารย์ของ Zhen Wu Sect?”

เขาไม่แน่ใจว่าทำไมจู่ๆ เป่ยซวนจิงจึงนำ Daoist Qingxu ขึ้นมา

“อย่างที่คิด!” เมื่อเห็นการแสดงออกที่สับสนของ Yu Zhenzi เป่ยซวนจิงก็สรุปได้

คนเหล่านี้อาจมีส่วนเกี่ยวข้องกับ Shenxiao Sect น้อยมาก ในมุมมองของเป่ยซวนจิง พวกเขาเป็นเพียงกลุ่มคนที่โบกธงของนิกายเสินเซียว

หากพวกเขาเป็นทายาทสายตรงที่นิกาย Shenxiao ทิ้งไว้เบื้องหลัง พวกเขาจะไม่เพิกเฉยต่อความสัมพันธ์ระหว่างนิกาย Zhen Wu และนิกาย Shenxiao แทบจะไม่ต้องผงะเลย

แม้ว่า Yu Zhenzi ยังคงไม่รู้เกี่ยวกับคำถามที่ฉับพลันของ Pei Xuanjing และรู้สึกงุนงงในใจ แต่เขาก็ละทิ้งสิ่งนั้นชั่วคราวและชักชวนต่อไป “น้องชาย Long Life Son โปรดพิจารณาอีกครั้ง”

จู่ๆ เป่ยซวนจิงก็กลายเป็นศัตรูและตอบโต้อย่างเย็นชา “ใครเป็นพี่ชายของคุณ! อย่าสุ่มอ้างความสัมพันธ์”

เขาดูหงุดหงิดและรังเกียจ Yu Zhenzi

นับตั้งแต่ที่เขาถูกกล่าวหาว่าเกี่ยวข้องกับกลุ่มเศษของ Shenxiao เขาถูกมองว่าเป็นผู้สืบทอดที่แท้จริงของนิกาย Shenxiao

ในมุมมองของเป่ยซวนจิง นิกายเสินเซียวได้สูญพันธุ์ไปแล้ว

หากมีสักครั้งที่ชื่อของสำนัก Shenxiao จำเป็นต้องได้รับการสถาปนาขึ้นใหม่ มันจะเป็นผู้ที่ทำเช่นนั้น

จากมุมมองนี้ Yu Zhenzi จึงเป็นคู่แข่งและเป็นศัตรูกัน

“ฮึ!” หยูเจิ้นซีเยาะเย้ย กลิ่นอายของศิลปะการต่อสู้ของเขาเต็มไปด้วยอากาศ ความกดดันที่ไม่อาจรับรู้ได้กดดันต่อเป่ยซวนจิง

ความอดทนเพียงเล็กน้อยนี้และเขายังคงแสร้งทำเป็นว่าเป็นผู้เจรจา การประมาณการณ์ของเป่ยซวนจิงเกี่ยวกับหยูเจินซีที่อยู่ตรงหน้าเขาลดลง

“เฮ้อ!”

เป่ยซวนจิงถอนหายใจเบา ๆ และรัศมีศิลปะการต่อสู้อันลึกซึ้งของเขาก็พุ่งออกมา เผชิญหน้ากับมันโดยตรง