เกิดใหม่เป็นนางฟ้าน้อยของท่านชายฮั่ว - บทที่ 92

บทที่ 92: มันก็เป็นของเธอ (2)

ผู้แปล: 549690339

Wen Jinzhang รู้ว่านาง Wen ผู้เฒ่าตามใจ Wen Ruan

บริษัท Yiman ที่ Yun Zang ทิ้งไว้ตอนที่เขายังมีชีวิตอยู่มีหนี้สามสิบล้านหยวน และหญิงชราก็จ่ายหนี้ให้เหวินหร่วนโดยไม่กระพริบตาเลย

เขายังลงทุนเงินจำนวนหนึ่งเพื่อให้เธอบริหารบริษัท!

Wen Jinzhang ไม่เห็นด้วยกับการปล่อยตัวและปรนเปรอที่ผิดกฎหมายเช่นนี้

นักเรียนที่เรียนไม่จบมัธยมปลายจะบริหารบริษัทได้ดีได้อย่างไร?

เขาทะเลาะกับหญิงชรา แต่หญิงชราบอกว่าเจียวเจียวตัวน้อยของเธอควรจะนิสัยเสีย

การปล่อยตัวมากเกินไปทำให้เธอไร้ศีลธรรม และไม่คำนึงถึงตัวเองและชื่อเสียงของครอบครัวโดยสิ้นเชิง!

เธอหายตัวไปหลังการแข่งขันว่ายน้ำ เธอคิดอะไรอยู่ตอนที่พาชายหนุ่มเข้าไปในห้องล็อกเกอร์เพื่อตามหาความตื่นเต้น?

Wen Jinzhang โกรธมากจนใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นขี้เถ้า

Liu Shuying ยิ้มเยาะในใจเมื่อเห็นการแสดงออกของ Wen Jinzhang

หลังจากวันนี้ เหวินจินจางจะไม่มีความหวังกับลูกสาวโง่เขลาของเขาอีกต่อไปใช่ไหม

ด้านนอกห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า

การอภิปรายเป็นเหมือนกระแสน้ำ

หลิงเฟยเอ๋อเป็นผู้นำและชี้หัวหอกไปที่เหวินหร่วน

“จุ๊ๆ จุ๊ๆ เขาไร้ยางอายเกินไป เขานำเด็กเกเรจากนอกโรงเรียนเข้ามาในโรงเรียนจริงๆ เรื่องนี้จะต้องถูกลงโทษอย่างรุนแรง!” “ภายนอกบริสุทธิ์ แต่ภายใน ช่างน่าขยะแขยงจริงๆ!”

“คราวหน้าอย่าไปยุ่งกับเธอนะ โอเคไหม? เขากลัวว่าเธอจะสกปรกจริงๆ ป่วย!”

เมื่อได้ยินคำใส่ร้ายและคำสาปแช่งที่เหวินหร่วน ความอัปยศอดสูที่หลิงเฟยเอ๋อต้องทนทุกข์ทรมานในห้องเรียนก็หายไปอย่างสิ้นเชิง มันถูกแทนที่ด้วยความสุขและความโล่งใจอย่างไม่สิ้นสุด

ดุยิ่งเข้มข้นยิ่งดี!

ทันใดนั้น เหวินหยินก็เรียกอาจารย์ใหญ่และคณบดีมา

เมื่อได้ยินเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในการพบปะกีฬา ผู้นำทั้งสองก็รู้สึกเขินอายเล็กน้อย

เธอคิดว่าเหวินหร่วนเปลี่ยนบุคลิกของเธอหลังจากได้เป็นที่หนึ่ง

Dlace ในเกรด แต่เธอก็ไม่ได้พยายามให้มันเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

น่าขัน.

หัวหน้าฝ่ายการสอนซึ่งไม่ชอบเหวินหร่วนตั้งแต่แรก มีแววตาที่รังเกียจ

เขาไล่นักเรียนที่อยู่รอบๆ ออกไป และกำลังจะผลักประตูให้เปิดพร้อมกับอาจารย์ใหญ่เพื่อจัดการกับเรื่องนี้ จู่ๆ ก็มีเสียงแผ่วเบาและสับสนดังขึ้น “ฉัน… ทำไมฉันถึงได้ยินคนดุฉันล่ะ”

ทุกคนหันกลับมา

พวกเขาทั้งหมดตกตะลึงเมื่อเห็นหญิงสาวในเสื้อยืดสีขาวและกางเกงวอร์มสีแดงยืนอยู่ไม่ไกล

ทำไมถึงเป็นเหวินหร่วน?

เธอควรจะอยู่ในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าไม่ใช่เหรอ?

ครูใหญ่ขมวดคิ้ว เหวินหร่วนไม่ได้อยู่ในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ซึ่งหมายความว่าเหวินหยินต้องกระจายข่าวออกไปแล้ว เขาเหลือบมองเหวินหยิน” เกิดอะไรขึ้น?'”‘

Wen Yin และ Ling Fei ‘er อยู่ในความยุ่งเหยิง

เหวินหร่วนเดินไปข้างหน้า และเพื่อนร่วมชั้นและเพื่อนร่วมโรงเรียนที่อยู่รอบๆ ก็เดินเข้ามาหาเธออย่างมีสติ

เหวินหร่วนยืนอยู่ตรงหน้าอาจารย์ใหญ่ ดวงตากวางอันสดใสของเขาแสดงร่องรอยของความสับสน” ฉันกลับไปที่หอพักเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าและจำได้ว่ากระเป๋าเป้สะพายหลังของฉันยังอยู่ที่นี่ ฉันได้ยินคนมากมายดุฉันทันทีที่ฉันมาถึง เกิดอะไรขึ้นกันแน่?!”’

ครูใหญ่มองไปที่เหวินหร่วนผู้เชื่อฟังและอ่อนหวาน และคิ้วที่ขมวดของเขาผ่อนคลายลงเล็กน้อย

เขาคิดว่าเด็กคนนี้เป็นต้นกล้าที่ดี ระหว่างทางมาที่นี่ เขาคิดว่าเขาจะไม่ทำสิ่งนั้น เขาไม่ทำให้เขาผิดหวัง!

แน่นอนว่าอาจารย์ใหญ่ไม่อยากให้เรื่องอื้อฉาวเกิดขึ้นระหว่างการแข่งขันกีฬา เขายิ้มให้เหวินหร่วนและพูดว่า “มันเป็นความเข้าใจผิด”

ทันทีที่เขาพูดจบก็เกิดเสียงดังขึ้นในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าเหมือนมีของหนักมากระแทกตู้

คณบดีผลักประตูให้เปิดออก

เธอบังเอิญเห็น Jiang Sheng ถูกเหวินจินจางเตะและล้มลงบนตู้

“ดูสิ นั่นคือ Jiang Sheng คนที่ไล่ตาม Wen Ruan เหวินหร่วนต้องพบกับเขาเป็นการส่วนตัวข้างใน เธอกลัวที่จะถูกค้นพบจึงแอบวิ่งหนี!”

สองบทแรก