เกิดใหม่เป็นนางฟ้าน้อยของท่านชายฮั่ว - บทที่ 73

บทที่ 73: ทันใดนั้นเขาก็ปรากฏตัวในตรอกลึก

ผู้แปล: 549690339

Yisha High School เป็นโรงเรียนหัวกะทิใน Yun Cheng การแข่งขันกีฬาแตกต่างจากโรงเรียนมัธยมทั่วไป

ขี่ม้า ยิงธนู ว่ายน้ำ ฟันดาบ บาสเก็ตบอล ฯลฯ

หลังเลิกเรียนในบ่ายวันศุกร์ สมาชิกคณะกรรมการกีฬา เฉิงหยาง รีบเข้าไปในห้องเรียนพร้อมกับกองเอกสาร” อย่าเพิ่งไปนะ นี่เป็นการแข่งขันกีฬาครั้งสุดท้ายสำหรับปีสุดท้ายของเรา ทุกคน ลงทะเบียนอย่างกระตือรือร้น!” กรรมการกีฬาได้แจกเอกสารการลงทะเบียน

เหวินหร่วนได้รับแบบฟอร์มลงทะเบียนและทำเครื่องหมายถูกสองช่องเกี่ยวกับการขี่ม้าและยิงธนู

หลังจากที่เหวินหร่วนส่งแบบฟอร์มลงทะเบียนแล้ว เธอก็มองไปที่ด้านหลังห้องเรียน

ฮั่ว ฮันเนียน เอนตัวลงบนโต๊ะ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาซุกอยู่ในอ้อมแขนของเขา เขาไม่ได้ดูเอกสารที่แจกให้เขาด้วยซ้ำ

เหวินหร่วนรู้สึกได้ว่าเขาเริ่มเงียบขรึมมากขึ้นเรื่อยๆ

ราวกับว่าเขาถูกแยกออกจากโลก เขาไม่ต้องการผสมผสาน และเขาก็รังเกียจที่จะผสมผสานด้วย

เหวินหร่วนถอนหายใจเล็กน้อย จัดโต๊ะของเขาให้เรียบร้อย และไปที่ชั้นเรียนศิลปะเพื่อตามหาเย่ ซิงหยู่

ฮั่ว ฮั่นเหนียน เพิกเฉยต่อเหวินหร่วน แต่ทัศนคติของ เย่ ซิงหยู่ ที่มีต่อเธอได้ลดลงเมื่อเร็ว ๆ นี้

บางครั้งเขาจะไปโรงอาหารกับเธอด้วยซ้ำ

ทั้งสองเดินเข้าไปในโรงอาหาร คนหนึ่งก็ขาว อีกคนก็สวย การเดินไปด้วยกันเป็นทิวทัศน์ที่สะดุดตาที่สุดอย่างแน่นอน

เด็กชายและเด็กหญิงหลายคนมองดูพวกเขาทั้งสองและขยายขนาดให้ใหญ่ขึ้น

ทั้งสองสั่งอาหารและนั่งที่มุมโรงอาหาร

เมื่อมองดูใบหน้าที่ยุติธรรมและละเอียดอ่อนของเหวินหรวน เย่ ซิงหยู่ ก็อดไม่ได้ที่จะแหย่เธอ” คุณไม่มีความสุขเหรอ?

เหวินหร่วนกระพริบตากวางน้ำของเธอ และใบหน้าเล็ก ๆ ที่สวยงามของเธอก็ทำหน้าบูดบึ้ง” คุณไม่คิดว่าฉันเป็นคนที่น่ารังเกียจมากนักเหรอ?”

เย่ ซิงหยู่ เข้าใจเหวินหร่วน เธอเชื่อใจฮั่วจิงซิ่วและเย่หวานหว่านได้อย่างง่ายดาย ซึ่งทำให้เธอทำหลายสิ่งหลายอย่างที่เข้าใจผิด ในความเป็นจริง เธอรู้ดีว่าลึกๆ แล้ว เหวินหร่วนมีน้ำใจมากกว่าเย่หวานหว่านและคนอื่นๆ หลายเท่า!

ไม่ว่าคนอื่นจะคิดอย่างไรกับเหวินหร่วน เย่ ซิงหยู่ ไม่เคยคิดที่จะตัดสัมพันธ์กับเธอ แม้ว่าเธอจะโกรธเหวินหรวนมากที่สุดก็ตาม! “ถ้าเธอไม่น่ารัก ฉันจะยังนั่งกินข้าวกับคุณอยู่ไหม”

ดวงตากวางที่ชัดเจนของเหวินหร่วนเป็นประกายขึ้นมา เธอจับมือเย่ชิงหยูแล้วพูดว่า “ยู่เอ๋อร์ คุณยกโทษให้ฉันแล้วหรือยัง?”

เย่ ซิงหยู่ใช้ตะเกียบแตะหลังมือของเหวินหร่วน” หากคุณเชื่อใจเย่หวานหว่านและฮั่วจิงซิ่วอีกครั้ง ฉันจะเมินคุณจริงๆ””

ดวงตากวางของเหวินหร่วนดูเหมือนจะประดับด้วยดวงดาวบนท้องฟ้า พวกมันชัดเจน สว่าง บริสุทธิ์ และเคลื่อนไหว เย่ ซิงหยู่ มองดูเธอ และรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าที่สดใสของเธอโดยไม่รู้ตัว

เมื่อพวกเขากำลังจะกินเสร็จ เย่ ซิงหยู่ ดูเหมือนจะครุ่นคิดอะไรบางอย่างได้ จึงพูดกับเหวินหร่วนว่า “ฉันเห็น เย่หวานหว่าน กำลังกินข้าวกับหลิงเฟยเอ๋อจากชั้นเรียนของคุณเมื่อไม่กี่วันก่อน ดูเหมือนทั้งสองจะมีความสัมพันธ์ที่ดีและกระซิบกันเป็นเวลานาน คุณควรระวังสองคนนี้!”

เหวินหรวนยิ้มและพยักหน้า

หลังจากช่วงศึกษาด้วยตนเองในช่วงเย็น เหวินหร่วนและเซินชวนก็เดินออกจากมหาวิทยาลัยด้วยกัน

เหวินหร่วนนั่งรถส่วนตัวกลับบ้าน ขณะที่เสินชวนขี่จักรยานของเขา

เพื่อที่จะกลับบ้านอย่างรวดเร็ว Shen Chuan จึงใช้ทางลัด เมื่อเขาเดินผ่านตรอกลึกและแคบ จู่ๆ ก็มีร่างสองสามร่างปรากฏขึ้นมาขวางทางของเขา

Shen Chuan มองไปที่ผู้นำและขมวดคิ้ว

Shen Chuan รู้ว่าเขาไม่เหมาะกับ Jiang Sheng

Shen Chuan หมุนจักรยานของเขาไปรอบ ๆ และเตรียมออกเดินทาง

Jiang Sheng ก้าวใหญ่สองสามก้าวและเตะจักรยานของ Shen Chuan

เสิ่นชวนล้มลงกับพื้น

“พยายามวิ่งเหรอ?”

Jiang Sheng คว้าคอเสื้อของ Shen Chuan แล้วดึงเขาขึ้นมาจากพื้น”

ถ้าไม่ทำก็แค่รอกินหมัดของเรา!”

ขณะที่ Jiang Sheng กำลังจะต่อย Shen Chuan ที่ดวงตา ก็มีมอเตอร์ไซค์สีดำคันหนึ่งพุ่งเข้ามาในตรอก

“ปล่อยเขาไป!”

เสร็จอีกแล้ว