ผู้คนพบเกี่ยวกับฐานที่ฉันสร้างบนดวงจันทร์ - บทที่ 59
- Home
- ผู้คนพบเกี่ยวกับฐานที่ฉันสร้างบนดวงจันทร์
- บทที่ 59 - บทที่ 59: กองยานต่างดาวกำลังมาเยือนระบบสุริยะ!
บทที่ 59: กองยานต่างดาวกำลังมาเยือนระบบสุริยะ!
นักแปล: Dragon Boat Translation บรรณาธิการ: Dragon Boat Translation
“จ่าวหยูหายตัวไปนานกว่าห้าปีแล้ว เขาคงจะเข้าไปในสถาบันวิจัยลับที่ไหนสักแห่ง../’
“ผู้จัดการหยู จ่าวหยูมีเพื่อนร่วมชั้นหลายคน เราควรเข้าหาใครก่อนดี?”1 “ฉันเดาว่าคงเป็นแฟนเก่า เพราะทั้งคู่เคยมีความสัมพันธ์กันมาก่อน อาจจะดีกว่าถ้าจะเริ่มต้นจากตรงนั้น…”
ผู้จัดการ Yu เจ้าของแบรนด์เครื่องสำอางที่ใหญ่ที่สุดของประเทศ หวังว่าเธอจะไม่แก่เกือบสี่สิบปี ไม่เช่นนั้น เธอคงจะพยายามหลอกล่อ Zhao Yu ด้วยตัวเอง
ชั้นสองของบ้านพักตระกูลเฮอ
,รหลิวเอ๋ย เหตุใดจึงเกิดความวุ่นวายเช่นนี้ เกี่ยวข้องกับสิทธิของตัวแทนหรือไม่
“บริษัท บลูมูน เทคโนโลยี?”
“เป็นข่าวดี!”
หลิวผู้เฒ่ายิ้มและกล่าวว่า “แม้ว่าฉันจะไม่สามารถเปิดเผยรายละเอียดของการประชุมกับคุณได้ แต่ฉันสามารถให้ข้อมูลที่คลุมเครือบางอย่างแก่คุณได้…”
“ลุงหลิว โปรดบอกเราด้วย!1‘ เฮ่อจิงเซวียนรีบกล่าว
หลิวผู้เฒ่าเหลือบมองเธอแล้วยิ้ม “จิงจิง มีคนสำคัญจากชั้นเรียนมหาวิทยาลัยของคุณ คนพวกนี้มาที่นี่เพื่อเอาใจคนๆ นั้น” “คนสำคัญเหรอ??1
เฮ่อจิงซวนรู้สึกสับสน คนแบบไหนกันที่สามารถดึงดูดความสนใจจากกลุ่มสินทรัพย์ล้านล้านดอลลาร์และแม้แต่มหาเศรษฐีได้ ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาเป็นเพียงเพื่อนร่วมชั้นเท่านั้น เธอจะมีบทบาทอะไรในเรื่องทั้งหมดนี้ได้
ใช่คุณรู้ไหมว่าเป็นใคร
“ฉันบอกชื่อคุณไม่ได้ แต่มันเป็นข่าวดี พวกเขาต้องการลงทุนในตระกูลเฮ่อ ดังนั้นก็ทำตามนั้นเถอะ ถึงแม้ว่าสุดท้ายแล้วมันจะไม่เป็นผลก็ตาม ไม่มีใครจะมาทำให้คุณลำบากใจได้”1
เฮ่อเหมาเซิงดีใจมาก ด้วยเหตุนี้ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้รับประโยชน์จากผลิตภัณฑ์หลักทั้งสามรายการ แต่ผลิตภัณฑ์จากกลุ่มหลักอื่นๆ เพียงอย่างเดียวก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ตระกูลเฮ่อเจริญรุ่งเรือง
แทนที่จะทำให้เหอจิงซวนสบายใจ คำอธิบายของหลิวผู้เฒ่ากลับทำให้เธอวิตกกังวลมากขึ้น
เธอไปห้องของเธอคนเดียว เปิดคอมพิวเตอร์ และล็อกอินเข้ากลุ่มสนทนาที่มีคน 12 คน
เธอรู้สึกประหลาดใจที่กลุ่มคนเหล่านั้นได้รับข้อความมากมายจนล้นหลาม “เพื่อนร่วมชั้น พรุ่งนี้พวกคุณว่างกันไหม ฉันจะเลี้ยงข้าวเย็นเอง!”1‘ “เฮ้ หวังเฒ่า! นายรวยขึ้นหรือไง?1–
“ก็ได้เลื่อนตำแหน่งและมีโบนัสด้วย…”
“ว้าว นี่มันความสุขสองเท่าจริงๆ!1–
“ลุงจาง คุณมีเรื่องอะไรบ้าง?!”
“เศรษฐีคนหนึ่งซื้อบ้านของฉันในราคาสูงกว่าราคาตลาดถึง 50% และอยากจะลงทุนในตัวฉัน…”
เพื่อนร่วมชั้นทุกคนในกลุ่มดูเหมือนว่าจะมีโชคดี อาจจะเป็นเพราะได้รับการเลื่อนตำแหน่งหรือบริษัทใหญ่เสนอราคาสูงเพื่อดึงดูดพวกเขาเข้ามา มีเพียงเหอจิงซวนเท่านั้นที่รู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องโชคช่วย
มีคนหนึ่งประสบความสำเร็จ และคนๆ นั้นก็มีอิทธิพลต่อคนอื่นๆ ในชั้นเรียนให้ได้รับประโยชน์
เฮ่อจิงซวนแตะแป้นพิมพ์และพิมพ์ “เพื่อนร่วมชั้น รู้ไหมว่าทำไมสิ่งดีๆ ถึงเกิดขึ้นกับพวกเราทุกคน”
ทันทีที่เธอโพสต์ข้อความ กลุ่มก็เงียบไปสามวินาที จากนั้นก็มีคนถามขึ้นมา
“เหอจิงซวน หรือว่านายจะช่วยเราแบบลับๆ กันแน่?!”
“ขอบคุณเหอจิงซวน…”
เฮ่อจิงซวนเป็นคนที่รวยที่สุดและมีแนวโน้มมากที่สุดที่จะทำเรื่องแบบนี้ในกลุ่ม ขณะที่เธอกำลังจะยืนยันเรื่องนี้ เธอกลับปฏิเสธโดยอธิบายว่า “มีคนในชั้นเรียนของเราที่ประสบความสำเร็จ…”
“ใครเหรอ?”
“ฉันไม่รู้ คนพวกนี้พยายามเอาใจเพื่อนร่วมชั้นคนนั้น และนั่นคือเหตุผลว่าทำไมพวกเขาถึงติดต่อมาหาเรา…”
ทุกคนหยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง แล้วเริ่มคาดเดากันว่าใครคือคนๆ นั้น
“น่าเสียดายที่กลุ่มแชทของชั้นเรียนของเราถูกยุบโดยหัวหน้าชั้นเรียน ไอ้โง่คนนั้น ตอนที่พวกเราจบการศึกษา…”
“ใช่เลย! เขาสารภาพรักกับนักบำบัดตอนที่นักบำบัดมีลูก..”
ถ้าไม่มีกลุ่มเพื่อนร่วมชั้นเรียน ก็ยากที่จะนึกถึงเพื่อนร่วมชั้นเรียนที่มหาวิทยาลัยเมื่อ 6 ปีก่อน
แม้จะคาดเดากันไปต่างๆ นานาก็ไม่มีใครสามารถระบุได้ว่าผู้นั้นคือใคร
“จะเป็นจ่าวหยูได้ไหม!?1–
“เป็นไปไม่ได้ เมื่อเขาเข้าร่วมกลุ่ม ฉันเหลือบดูโปรไฟล์ของเขาและพบว่ามีข้อความว่า ‘สิทธิพิเศษอัปเกรดอินเทอร์เน็ตคาเฟ่’ ไม่มีทางที่ผู้ชายคนนี้จะต้องไปใช้บริการอินเทอร์เน็ตคาเฟ่อย่างแน่นอน…”
ในอวกาศภายนอก ยานอวกาศจากโลกได้เข้าใกล้บลูมูนอย่างช้าๆ และเข้าสู่วงโคจรของมัน
ก่อนที่ยานอวกาศจะเดินทางไปไกลก็ถูกกลุ่มทหารรบอวกาศล้อมรอบไว้
“ผู้บัญชาการ บลูมูนตรวจพบยานอวกาศจากโลกที่มีมนุษย์อยู่ข้างใน!”
ในเวลาเดียวกันที่ฐานดวงจันทร์ ลุงต้าก็รายงานสถานการณ์เช่นกัน
เมื่อได้ยินข่าวนี้ จ่าวหยูก็พยักหน้าและกล่าวว่า “คงต้องเกี่ยวกับเทียนมู่แน่ๆ ส่งหุ่นยนต์ไปสื่อสารกับพวกเขา!”
“เข้าใจแล้ว!”
ภายใต้รีโมทคอนโทรลของลุงต้า ทหารรบในอวกาศได้ขึ้นไปบนยานอวกาศและส่งสัญญาณฉายของจ่าวหยู
ภายในยานอวกาศมีหลิวหนิงนั่งอยู่ เขาถอนหายใจด้วยความโล่งใจเมื่อเห็นภาพฉายและรีบพูดว่า “คุณจ่าวหยู ฉันมาที่นี่เพื่อเจรจาในนามของโลก…”
“ครับ มีอะไรเหรอครับ?”
“เราสังเกตเห็นว่ามีทหารอวกาศของคุณจำนวนมากอยู่ใกล้วงโคจรของโลก เราไม่แน่ใจว่าพวกเขากำลังทำอะไรอยู่1–
จ่าวหยูยิ้มจางๆ และพูดว่า “คุณอาจจะไม่รู้ว่าจักรวาลดำเนินตามทฤษฎีป่ามืด…” (หมายเหตุ: ทฤษฎีป่ามืดระบุว่าอารยธรรมมนุษย์ต่างดาวจำนวนมากมีอยู่ทั่วทั้งจักรวาล แต่พวกมันทั้งเงียบและหวาดระแวง)
“ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา โลกได้ปล่อยสัญญาณมากมายที่เปิดเผยตำแหน่งของคุณ…”
“ด้วยความปรารถนาดี เราวางแผนที่จะสร้างเกราะป้องกันให้กับคุณ มันจะป้องกันไม่ให้โลกส่งสัญญาณแม่เหล็กไฟฟ้าออกไปสู่อวกาศต่อไป และยังช่วยป้องกันการสอดส่องจากนอกโลกอีกด้วย../’
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลิวหนิงก็แสดงความขอบคุณอย่างรวดเร็ว หยิบปากกาและกระดาษออกมาและเริ่มจดเนื้อหาคร่าวๆ ลงไป
อย่างไรก็ตาม เธอรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
หากจักรวาลปฏิบัติตามกฎป่ามืด เหตุใดมนุษย์ต่างดาวที่เป็นตัวแทนโดย Zhao Yu ถึงไม่ทำลายโลก?!
จะเป็นความจริงหรือไม่ ตามที่พันเอก Chu และคนอื่นๆ วิเคราะห์ไว้ ว่ามนุษย์ต่างดาวบนดวงจันทร์ถูกบังคับให้ร่วมมือกับโลกเนื่องจากยานแม่ของพวกเขาได้รับความเสียหาย?!
หากเป็นเช่นนั้น เมื่อพวกเขาซ่อมยานอวกาศเสร็จแล้ว โลกก็คงตกอยู่ในอันตราย!
โดยไม่รู้ถึงความคิดของเธอ จ่าวหยูจึงพูดต่อ “มีอีกเรื่องหนึ่งที่ฉันต้องแจ้งให้คุณทราบ”
“เชิญเลยครับคุณจ่าว!”
“เราได้ค้นพบว่ากองยานนอกโลกกำลังมุ่งหน้าสู่ระบบสุริยะ และคาดว่าจะมาถึงในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า…”
“อะไรนะ?!” หลิวหนิงตกใจมากและอุทานออกมา “พวกเขากำลังจะมาทำลายโลกเหรอ?!”
“มีความเป็นไปได้ 90% ที่พวกเขาจะมาทำลายโลก!”
จ่าวหยูพยักหน้าและกล่าวว่า “มีกองเรือล่าสัตว์มากมายในจักรวาลที่เชี่ยวชาญในการทำลายอารยธรรมอื่น ๆ กองเรือนี้ดูเหมือนจะมุ่งหน้าสู่การทำลายล้างโลก…”
ข่าวนี้ช่างน่าตกใจเกินไป ทำให้หลิวหนิงพูดไม่ออกและไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร
“โลกตอนนี้ก็เหมือนกับว่าไม่มีทางป้องกันตัวเองได้แล้ว แม้แต่ปืนใหญ่ทำลายล้างดวงดาวเพียงกระบอกเดียวก็เพียงพอที่จะทำลายล้างทั้งดาวเคราะห์ได้…”
“จากความสัมพันธ์เชิงความร่วมมือในปัจจุบันของเรา เราจึงตัดสินใจที่จะมอบเทคโนโลยีให้กับคุณเพื่อสร้างระบบป้องกันเลเซอร์รอบโลก…”
“แน่นอนว่าคุณจะต้องจัดหาทรัพยากรสำหรับสร้างระบบป้องกัน…”
กำลังสร้างระบบป้องกันนอกโลก?!
แม้ว่าหลิวหนิงจะสับสนวุ่นวาย แต่เธอก็เข้าใจว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่เธอจะตัดสินใจเองได้
“คุณจ่าว เรื่องนี้สำคัญมาก ฉันต้องกลับโลกและรายงานให้ผู้บังคับบัญชาทราบเสียก่อนจึงจะให้คำตอบคุณได้…”
“โอเค ค่อยๆ หน่อย แล้วกลับมารายงานพวกเขาด้วย!”
หลังจากจ่าวหยูพูดจบก็หยุดชะงักไปชั่วขณะ จากนั้นเขาก็พูดต่อว่า “ฉันจะส่งหุ่นยนต์ตัวนี้ไปกับคุณที่โลก เมื่อคุณตัดสินใจแล้ว คุณสามารถสื่อสารกับมันได้ และมันจะบินกลับไปสู่อวกาศเพื่อติดต่อฉัน…”
การโทรสิ้นสุดลงและภาพฉายก็หายไป หลิวหนิงเหลือบมองหุ่นยนต์ที่นิ่งอยู่ข้างๆ เธอและไม่กล้าพูดอะไรมากนัก เธอบังคับยานอวกาศไปในทิศทางของโลกอย่างรวดเร็ว
เธอจำเป็นต้องกลับมาโดยเร็วที่สุดเพื่อรายงานการมาถึงของกองยานต่างดาวในระบบสุริยะ รวมถึงข้อมูลเกี่ยวกับกฎหมายป่ามืดที่จ่าวหยูกล่าวถึง ทั้งสองเรื่องนี้มีความสำคัญมากกว่าโล่ท้องฟ้าและเกี่ยวข้องกับชะตากรรมของโลกเองด้วย..