ภรรยาของฉันเป็นหมอปาฏิหาริย์ในยุค 80 - บทที่ 71

บทที่ 71: บทที่ 72 พวกเขาประสบความสำเร็จ

ผู้แปล: 549690339

ถ้าผักชีหาเงินได้เขาจะซื้อจักรยานแล้วพาซินซินไปเรียนเปียโน เขาเชื่อว่าซินซินตัวน้อยของเขาเหมือนกับหญิงสาวจากขุนนางโบราณ ไม่ว่ายังไงเขาก็ปล่อยให้ลูกต้องทนทุกข์ทรมานไม่ได้

เวลาผ่านไปอีกครึ่งเดือน ในช่วงสองสัปดาห์นี้ พี่น้องทั้งสองตื่นขึ้นมาเกือบทุกเที่ยงคืนโดยสงสัยว่าหิมะตกหรือไม่ ในตอนแรกพวกเขาตกลงกันว่าวันหนึ่งจะตื่น และอีกวันหนึ่งจะตื่น แต่สุดท้ายทั้งคู่ก็ตื่นขึ้นมาพร้อมกัน แน่นอนว่า Tang Yuxin รู้เกี่ยวกับการเพิ่มขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าของพวกเขา เธอกัดนิ้วก้อยของเธอแล้วหันกลับไปมองบ้านโทรมๆ ที่มีกำแพงเปลือยเปล่าของพวกเขา

การฟื้นตัวของครอบครัวขึ้นอยู่กับปีนี้ เดิมทีพี่น้อง Tang ไม่ได้ขี้เกียจ พวกเขาขยันมาก ตราบใดที่คุณทำงานหนัก คุณจะไม่อดอาหารในปีนี้

อย่างไรก็ตาม ความยากจนของครอบครัวพวกเขาเป็นความผิดของเธอจริงๆ หากไม่ใช่เพราะเธอมีแม่เหมือนแวมไพร์ดูดเลือดของตระกูลถัง ตระกูลถังคงไม่ยากจนขนาดนี้ โดยมีหนี้กองโตอยู่ด้วย เธอยังคิดจะซื้อวิทยุให้พวกเขาฟังพยากรณ์อากาศด้วยซ้ำ แต่พวกเขาเป็นหนี้ผู้คนเป็นจำนวนมากแล้ว และไม่มีเงินเหลืออยู่ในบ้าน เงินส่วนเกินจะถูกสงวนไว้สำหรับการซื้อเมล็ดพันธุ์

แม้ว่าเธอจะรู้ว่าพวกเขาสามารถขายผักชีได้เงิน แต่พ่อและลุงของเธอก็ไม่รู้ ดังนั้นสิ่งที่เธอทำได้คือรอ อีกสองเดือนที่ยากลำบาก ผักชีก็จะพร้อมขาย เมื่อถึงตอนนั้นสถานการณ์ของครอบครัวก็จะดีขึ้น ไม่เพียงแต่พวกเขาสามารถชำระหนี้ทั้งหมดในคราวเดียวเท่านั้น แต่ยังสามารถสร้างบ้านได้อีกด้วย

บ้านในหมู่บ้านของพวกเขาล้วนเป็นบ้านดินปั้นแบบโบราณ และสร้างขึ้นเมื่อปู่ย่าตายายของเธอยังมีชีวิตอยู่ หลังคายังคงปูกระเบื้องอยู่ แต่เมื่อเวลาผ่านไปแม้แต่กระเบื้องก็เริ่มมีฝนตก

เมื่อฝนตกบ้านก็จะมีหม้อและกระทะคอยตักน้ำไว้เต็มบ้าน เสียงหยดน้ำที่ไพเราะฟังสบายหูแต่ก็เย็นชาเช่นกัน บางครั้งเมื่อพวกเขาไม่ระวังพวกเขาก็ไม่มีแม้แต่ผ้านวมคลุมตัวเองด้วยซ้ำ

ถังหยูซินคิดว่าถ้าพวกเขาสร้างบ้านใหม่ เธออาจมีห้องเล็กๆ เป็นของตัวเองได้ เธอสามารถทำอะไรก็ได้ที่เธอต้องการโดยที่พ่อแม่ไม่ปฏิบัติต่อเธอเหมือนเป็นตัวประหลาด

สองเดือนต่อมา Tang Zhinian ยกทรงพุ่มด้วยความตื่นเต้นและเห็นผักชีอยู่ข้างใน เป็นสีเขียวและเขียวชอุ่ม แทบไม่มีเลยแม้แต่ใบเหลือง แต่ละก้านมีการเจริญเติบโตที่ดีเป็นพิเศษ

นี่มันดีมาก! Tang Zhijun นั่งยองๆ ใช้นิ้วแตะทุ่งผักชีอย่างระมัดระวัง “ฉันไม่เคยเห็นผักชีเติบโตได้ดีขนาดนี้มาก่อน พี่เราทำได้แล้ว

ขณะที่เขาพูดคำเหล่านี้ ดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยน้ำตา แทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว พวกเขาทำฟาร์มมาทั้งชีวิต พวกเขาเริ่มต้นตั้งแต่เด็กๆ ทำนากับปู่ย่าตายาย จากนั้นพ่อแม่ และตามลำพัง แต่พวกเขาไม่เคยเห็นพืชผลที่ดีเช่นนี้มาก่อน พวกมันเขียวมาก และไม่มีแม้แต่ใบไม้สีเหลืองด้วยซ้ำ

“ ใช่ เราทำได้แล้ว” ถังจิ่นเหนียนเช็ดหน้าของเขาด้วย แปดเรือนกระจกขนาดใหญ่! นั่นน่าจะให้ผลหลายพันจิน และในปีนี้ผักก็เติบโตได้ดีมาก พวกเขาควรจะบรรลุมวลตามที่คาดหวังไว้ทั้งหมด

และปีนี้ไม่มีหิมะเลย ใช่ หิมะไม่ได้ตกเลย พวกเขากังวลอยู่สามเดือนเพราะกลัวหิมะตก พวกเขาเตรียมพร้อมสำหรับการกำจัดหิมะ แต่ไม่มีเกล็ดหิมะสักหยดเดียว

“พี่ชาย ฉันจะไปตลาดสักหน่อยเพื่อตรวจสอบราคาผัก ผักชีของเราก็ขายได้แล้ว และเรามีมากมาย หากเราสามารถหาลูกค้าประจำได้ก็คงจะดีที่สุด”