ภรรยาของฉันเป็นหมอปาฏิหาริย์ในยุค 80 - บทที่ 20

บทที่ 20: บทที่ 20: โต๊ะหายไปแล้ว และลูกสาวก็หายไปเร็วๆ นี้เช่นกัน

นักแปล : 549690339

“เอาล่ะ” แม่ของซางตัดคำพูดของถังจื้อเหนียนออกตรงๆ “แม่ไม่อยากได้ยินเรื่องไร้สาระพวกนี้อีก แม่แค่มาบอกลูกว่าการแยกทางของเราได้รับการยืนยันแล้ว เราจะพาหยูซินไปด้วย”

“เธอเป็นลูกสาวของจื้อหลาน ลูกสาวจะไม่เดินตามแม่แต่เดินตามพ่อได้อย่างไร จำไว้นะ พรุ่งนี้มะรืนนี้เราจะไปที่สำนักงานกิจการพลเรือนเพื่อขอให้การแต่งงานครั้งนี้เป็นโมฆะ โอ้ และเกี่ยวกับค่าเลี้ยงดูบุตรของหยูซิน ฉันต้องการทุกส่วนของมัน ถ้าฉันพลาดเงินแม้แต่เพนนีเดียว ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณไป ถังจื้อเหลียน”

“ลูกชายคนโตและคนที่สอง” เธอสั่งลูกชายทั้งสองที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอต่อไป “แม่ค่อนข้างชอบรูปลักษณ์ของโต๊ะตัวนี้ เอาล่ะ เอาออกไปเถอะ หลังจากอยู่กับเขามานาน จื้อหลานก็ยังไม่ได้อะไรดีๆ กลับมาเลย มันไม่มากเกินไปหรอกที่จะเอาโต๊ะไปใช่มั้ย”

โดยไม่ลังเล ลูกชายคนโตและคนที่สองของตระกูลซางก็ย้ายโต๊ะจริงๆ เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรก หลังจากที่จื้อหลานตัดความสัมพันธ์กับถังจื้อเหนียนแล้ว ก็ไม่มีอะไรจะพรากจากไปอีกแล้ว

ถังจื้อเหนียนต้องเฝ้าดูอย่างช่วยอะไรไม่ได้เมื่อโต๊ะจากบ้านของเขาถูกย้ายออกไป เขาก้มหน้าลงและเห็นดวงตาบวมเป่งและมีคราบน้ำตาของถังหยูซิน เขาจึงนั่งยองๆ ลงและร้องไห้ขณะกอดลูกสาวของเขา

“พ่อ ไม่ต้องกลัว” ถังหยูซินยื่นมือเล็กๆ ของเธอออกมาและตบไหล่พ่อของเธอ

แม้จะไม่มีโต๊ะ แต่คุณพ่อก็ยังมีหยูซินอยู่”

ถัง จื้อเหียนกำลังจะระเบิดน้ำตาออกมา

ถ้าไม่มีโต๊ะ เขาเกือบจะต้องสูญเสียลูกสาวไปด้วย

เมื่อถังจื้อจุนกลับถึงบ้าน เขาโกรธมากเมื่อได้ข่าวว่าตระกูลซางเอาโต๊ะอาหารตัวเดียวที่พวกเขามีไป เขาก็เกิดความรู้สึกอยากฆ่าขึ้นมา

“พี่ชาย พวกมันทำแบบนี้ได้ยังไง ทุกครั้งที่พวกมันมา พวกมันก็ขโมยของทุกครั้ง คราวก่อนพวกมันก็เอาจอบจากทุ่ง คราวก่อนนั้นพวกมันก็เอาหม้อ ตอนนี้ก็เอาโต๊ะไป พวกมันเอาของที่เรามีเกือบหมดแล้ว”

“พี่ชาย ทำไมท่านจึงปล่อยให้พวกเขาข่มเหงและทรมานท่านอย่างนี้”

“ไม่เป็นไร” ถังจื้อเหนียนยิ้มขมขื่นขณะปลอบใจน้องชาย “ปล่อยให้พวกเขาเอาเถอะ เพราะยังไงนี่ก็เป็นครั้งสุดท้ายแล้ว”

“พี่ชายคุณแน่ใจเรื่องนี้ไหม?”

ถังจื้อจุนรู้ว่าพี่ชายของเขากำลังคิดอะไรอยู่

“พี่ชาย พี่ชายคิดจะหย่ากับเธอจริงๆ เหรอ พี่ชายเราใช้มรดกทั้งหมดที่มีเพื่อแต่งงานกับเธอในตอนนั้น ถ้าตอนนี้คุณหย่ากับเธอ สถานการณ์ของเราตอนนี้คงหาภรรยาใหม่ได้ยาก”

“ใช่ ฉันตัดสินใจแล้ว”

ถังจื้อเหนียนมักจะลังเลใจอยู่เสมอ ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่ลังเลใจเรื่องการหย่าร้างนานขนาดนี้ “ถ้าหยู่ซินอยู่กับฉัน ฉันจะดูแลเธออย่างดี ถ้าเธออยู่กับจื้อหลาน ฉันจะทำงานหนักในสนาม ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันจะไม่ปล่อยให้หยู่ซินต้องทนทุกข์”

“พี่ชาย คุณ….”

ถังจื้อจุนรู้ว่าถังจื้อเหนียนจะต้องทำเช่นนี้ ไม่ว่าลูกสาวของเขาจะอยู่กับเขาในอนาคตหรือไม่ เขาก็ตัดสินใจที่จะเลี้ยงดูเธอเพียงคนเดียวไปตลอดชีวิต และไม่แต่งงานอีกเลย

“พ่อ หนูอยากไปบ้านคุณเฉิน” ถังหยูซินดึงแขนเสื้อของถังจื้อเหนียน เนื่องจากปัญหาที่บ้านที่เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ ไม่เพียงแต่ถังจื้อเหนียนจะรู้สึกหงุดหงิดเท่านั้น แต่เธอยังรู้สึกหงุดหงิดมากอีกด้วย เธอคิดถึงสมุนไพรลึกลับที่เก็บอยู่ในบ้านของเฉินจง ดูเหมือนว่ามันจะช่วยให้จิตใจของเธอปลอดโปร่งและควบคุมการกระทำที่หุนหันพลันแล่น เธอยังเด็ก เธอไม่สามารถทำอะไรตามอารมณ์ได้

ในความเป็นจริง เมื่อซังเอาโต๊ะออกไปอย่างรุนแรง เธอก็แทบจะช่วยไม่ได้ที่จะโจมตีพวกเขา ตำหนิความไร้ยางอายและความเสื่อมเสียของพวกเขา