ภรรยาของฉันเป็นหมอปาฏิหาริย์ในยุค 80 - บทที่ 16

บทที่ 16: บทที่ 16: ลุงผู้ซื่อสัตย์

นักแปล : 549690339
เธอหันกลับมาอีกครั้ง จากนั้นก็ปีนขึ้นไปบนเก้าอี้ตัวเล็กอย่างระมัดระวังและเข้านอนบนเตียง แต่ไม่นานเธอก็ลืมตาขึ้นอีกครั้ง ปีนลงมา เปิดตู้เสื้อผ้า และหยิบชุดเดรสใหม่ออกมา เธอถือชุดเดรสราวกับว่ามันเป็นตุ๊กตา

ชุดมีกลิ่นของผ้าฝ้ายที่สดชื่นและมีลายตารางสีแดงเล็กๆ แม้ว่าสีจะดูหยาบคายไปบ้างและสไตล์ก็เชยๆ แต่ก็มีความเรียบง่ายและบริสุทธิ์เป็นเอกลักษณ์ของยุคนี้ เธอชอบยุคนี้ แต่เวลาผ่านไปและยุคสมัยก็เปลี่ยนไป จนกระทั่งวันหนึ่ง โลกทั้งใบต้องเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ หากไม่เคยผ่านยุคสมัยนั้นมา เราคงไม่มีวันรู้ว่าเคยมีโลกแบบนี้อยู่

เทคโนโลยีก้าวหน้าขึ้น แต่ความรู้สึกของมนุษย์กลับเย็นชาลง

“พ่อจะพาคุณไปหาคุณลุงเฉิน ให้เขาดูแลคุณ”

ถังจื้อเหนียนอุ้มถังหยูซินขึ้นมา ‘ชายชราเฉิน’ ที่เขาอ้างถึงเป็นคนนอกในหมู่บ้าน ไม่มีใครรู้ว่าเขามาจากไหน เมื่อเขามาถึง เขาดูสิ้นหวังและไม่มีแม้แต่เสื้อผ้าที่เหมาะสม ตอนนี้เขาอาศัยอยู่คนเดียว ไม่มีลูก เขาเก็บตัวอยู่คนเดียวเกือบตลอดเวลา เขาเก็บสมุนไพรจากภูเขาใหญ่หลังหมู่บ้านเพื่อขาย เขาเป็นผู้ชายที่พูดน้อยและมีหน้าตาจริงจังมาก ซึ่งทำให้เด็กๆ กลัวเขา พวกเขาเชื่อว่าเขาเป็นสัตว์ประหลาดกินคน

ในบรรดาคนเหล่านั้นมีเด็กหนุ่มชื่อ Tang Yuxin ซึ่งเคยหวาดกลัวแม้กระทั่งเพียงแค่ได้ยินชื่อ “ชายชราเฉิน” ถึงแม้ว่าเธอจะจำอะไรไม่ค่อยได้ แต่เธอก็จำได้ว่าเธอจะร้องไห้ทุกครั้งที่เห็นเขา จนกระทั่งเธอถูก Sang Zhilan พาตัวไป เธอจึงไม่เคยกลับไปที่หมู่บ้านอีกเลยและไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับชายชราเฉินอีกเลย

ส่วนสิ่งที่เกิดขึ้นกับชายชราเฉินในเวลาต่อมา เขาก็ปฏิบัติตามกฎของโลกเช่นเดียวกับคนทั่วไป นั่นคือ การเกิด การแก่ การป่วย และการตาย

อย่างไรก็ตาม ในเวลานั้นเขามีอายุมากแล้ว

“ลุงจง คุณอยู่ไหม” ถังจื้อเหนียนเคาะประตูบ้านดินเก่าหลังหนึ่ง ชาวบ้านส่วนใหญ่ยังคงอาศัยอยู่ในบ้านดิน มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่อยู่ในบ้านอิฐที่เพิ่งสร้างใหม่เนื่องจากความยากจน

“ฉันอยู่ที่นี่ เข้ามาสิ” เสียงทุ้มนุ่มดังมาจากในบ้าน เป็นเสียงที่ทำให้เด็กๆ หวาดกลัว เด็กๆ ชอบคนที่ยิ้มแย้มแจ่มใส ไม่ใช่คนที่ขมวดคิ้วตลอดเวลาและพูดจาเหมือนผี

จากนั้น ถัง จิ่นอาน จึงพา ถัง หยูซิน เข้าไปข้างใน

บ้านหลังนี้ไม่ใหญ่มาก ไม่มีห้องหรือห้องโถง มีเพียงลานบ้านที่เต็มไปด้วยสมุนไพรตากแห้งซึ่งเชื่อมไปยังห้องนั่งเล่น ทันทีที่เข้าไปก็จะได้กลิ่นสมุนไพรอบอวลไปทั่วห้อง กลิ่นหอมของสมุนไพรอบอวลไปทั่ว

แม้ว่าพื้นดินจะเต็มไปด้วยโคลน แต่ก็สะอาดมาก และแม้แต่น้ำบาง ๆ ก็ถูกพัดพาไปอย่างอ่อนโยน ชายชรารูปร่างผอมบางยืนอยู่ตรงนั้น ผมของเขาเกือบจะขาว แต่หลังของเขาตรงอย่างน่าประหลาดใจ เขากำลังดูแลพืชสมุนไพร โดยถือบัวรดน้ำไว้ในมือข้างหนึ่ง ในขณะที่มืออีกข้างหนึ่งอยู่ข้างหลัง

มีแววของนักปราชญ์แฝงตัวอยู่ในตัวเขา

เพียงแต่เขาไม่ได้ยิ้มมากนัก

อย่างไรก็ตาม ถังหยูซินในปัจจุบันไม่รู้จริงๆ ว่าเธอคิดอะไรอยู่เมื่อตอนที่เธอยังเป็นเด็ก ไม่เข้าใจว่าชายชราเฉินดูเหมือนผีได้อย่างไร เธอรู้สึกว่าเขาดูเหมือนนางฟ้ามากกว่า มีกลิ่นสมุนไพรจางๆ อยู่บนตัวเขา อาจเป็นเพราะเขาสัมผัสกับพืชเหล่านี้เป็นเวลานาน

นางสูดกลิ่นสมุนไพรเหล่านี้โดยไม่คิดอะไร เพราะรู้สึกแปลกใจที่กลิ่นสมุนไพรเหล่านี้ทำให้นางรู้สึกสงบและแจ่มใส นางสูดกลิ่นสมุนไพรเหล่านี้หลายครั้งเพื่อยืนยันความรู้สึกของตน

แม้ว่าเธอจะเป็นแพทย์แผนปัจจุบัน แต่เธอก็รู้ว่าสมุนไพรบางชนิดมีฤทธิ์เสริมฤทธิ์หรือต่อต้านซึ่งกันและกัน และสมุนไพรบางชนิดมีกลิ่นที่หอมละมุนซึ่งทำให้รู้สึกตื่นตัวและแจ่มใสขึ้น