ความเป็นอมตะ: การเลี้ยงราชินีมดให้ฝึกฝนโดยการเพิ่มคะแนนสถิติ - บทที่ 67

บทที่ 67: บทที่ 62 ผู้คนตายเพื่อความมั่งคั่ง นกตายเพื่ออาหาร

นักแปล : 549690339

ไม่เพียงแต่ปลวกจะประสบความยากลำบากมากกว่าที่จะขึ้นสู่สวรรค์เท่านั้น แต่แมลงอื่นๆ ก็ประสบความยากลำบากเช่นเดียวกัน

เนื่องจากเป็นเรื่องยากมาก มาตรฐานที่สมาคม Insect Master Association จะยอมรับผู้ที่จะเป็น Insect Master ได้ก็คือต้องมีแมลงระดับ 2 ที่เจ้านายของมันสั่งการได้

ฉินหนิวเฝ้าดูมดทหารที่แข็งแกร่งตัวสุดท้ายโดยภาวนาในใจอย่างเงียบๆ ว่า “โอ้พระเจ้า ขอให้ข้าพเจ้าเก็บตัวนี้ไว้!”

บางทีคำอธิษฐานของเขาอาจได้ผล หลังจากท้องของมดทหารตัวใหญ่บวมจนสุดแล้ว มันก็ไม่ระเบิด แต่กลับคงที่ช้าๆ

ฉินหนิวรอเป็นเวลานานถึงครึ่งชั่วโมง และเมื่อมันยังไม่ระเบิด เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งใจ

เขาให้โฟร์ธแบกมันเข้าไปในรังอย่างระมัดระวัง

“ราชินีมด ออกมาเดี๋ยวนี้!”

ฉินหนิวเรียกราชินีมดออกมา

จากนั้นเขาก็พามดงานกว่ายี่สิบตัว มดทหารธรรมดาหกตัว และมดเร็วหกตัว ไปยังที่ตั้งของต้นไทรโบราณ

การทิ้งมดทหารลายเสือเกรด 2 สองตัวและมดงานสายฟ้าเกรด 2 สามตัวไว้เฝ้ารังมดน่าจะเกินพอแล้ว

ปัจจุบันนี้ คาดว่าแม้แต่ตะขาบขนาดใหญ่ที่ตั้งใจจะโจมตีรังของมันก็ยังล้มเหลว

ในความเป็นจริง ตะขาบตัวนี้อาจจะถูกมดทหารลายเสือเกรดสองฆ่าและถูกบังคับให้หนีอย่างสับสนวุ่นวาย

ไม่ต้องพูดถึงสิ่งอื่นใด ความเร็วอันรวดเร็วของมดทหารลายเสือเกรดสองเพียงอย่างเดียวก็สามารถทำให้พวกมันอยู่ในตำแหน่งที่อยู่ยงคงกระพันได้แล้ว

นอกจากจะมีความสามารถในการกัดอันน่ากลัวแล้ว การทำลายกระดองของตะขาบก็ไม่น่าจะก่อให้เกิดปัญหาอะไรมากนัก

อย่างน้อยที่สุดพวกเขาก็สามารถตัดขาของตะขาบได้

เมื่อถูกกัดขาขาดไปสองสามข้าง ไม่ว่าตะขาบนั้นจะดุร้ายแค่ไหน มันก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากรีบวิ่งหนีไปพร้อมกับหางที่อยู่ระหว่างขาทั้งสองข้าง

ปัจจุบันรังมดมีความสามารถในการป้องกันในระดับที่ค่อนข้างสูง หากเวลาผ่านไปนานขึ้น รังมดจะกลายเป็นเมืองที่แข็งแกร่งและแข็งแกร่ง

มันยังสามารถโจมตีเชิงรุกเพื่อขยายขอบเขตความปลอดภัยได้อีกด้วย

ก็เหมือนประเทศที่ไม่เข้มแข็งแค่รักษาความปลอดภัยภายในประเทศก็พอ

เมื่อได้รับความแข็งแกร่งแล้ว ก็สามารถยืนยันอำนาจอธิปไตยทางอากาศ สิทธิทางทะเล และอื่นๆ ได้

และเมื่อกลายเป็นมหาอำนาจที่มีอำนาจเทียบเท่ากับมหาอำนาจอื่น ๆ ก็สามารถสร้างฐานทัพทหารได้ทั่วโลก ไม่จำเป็นต้องปกป้องบ้านเกิดเมืองนอนด้วยตัวเอง เพียงแค่สร้างเขตปลอดภัยแบบขั้นบันไดรอบ ๆ อาณาเขตของตนเท่านั้น

นำส่วนหนึ่งของอาณาจักรมดไปที่ต้นสนซึ่งเป็นรังผึ้ง

ฉินหนิวเตรียมใช้สถานที่นี้เป็นป้อมปราการ

“มดงาน เริ่มสร้างรังใต้ต้นสนต้นนี้ได้แล้ว ในอนาคต ที่นี่จะเป็น ‘วัง’ ชั่วคราวของราชินีมด”

เขาไม่เคยคิดที่จะย้ายรังมดมาที่นี่เลย

เนื่องจากต้นไทรโบราณต้นนี้มีลักษณะพิเศษมาก การเคลื่อนไหวที่ไม่คาดคิดใดๆ ก็อาจนำไปสู่การทำลายล้างอาณาจักรปลวกทั้งหมดได้

ผลที่ตามมานี้เกินกว่าที่ Qin Niu จะทนได้

ด้วยความรอบคอบของเขา เขาคงไม่เสี่ยงมากขนาดนั้นเพื่อความสะดวกสบายหรอก

จุดประสงค์ในการขุดรังมดชั่วคราวบนต้นสนนี้ก็หนึ่งอย่าง

เมื่อเขาเข้าไปในอาณาเขตของต้นไทรโบราณเพื่อเพาะปลูกหรือดึงเลือดต้นไม้ ราชินีมดก็สามารถซ่อนตัวอยู่ในพระราชวังชั่วคราวและสั่งการจากที่นั่นได้ โดยไม่ต้องกลัวว่าจะถูกนก งู หรือจิ้งจกจับไป

มดบินเร็วหกตัวและตัวที่สี่กัดแทะลำต้นสนอย่างบ้าคลั่ง

หากเปรียบเทียบกับมดงานธรรมดาตัวอื่น มีประสิทธิภาพน้อยกว่ามาก

ในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง พวกเขาก็ขุดหลุมบนต้นไม้ได้

ทางเข้าค่อนข้างเล็ก มีความหนาเพียงเท่าตะเกียบเท่านั้น

แต่พื้นที่ภายในก็น่าจะกว้างขวางพอสมควร

กองเศษไม้ที่พวกเขาโยนออกไปนั้นมีจำนวนมาก

จริงๆ แล้วเศษไม้เหล่านี้เป็นอาหารโปรดของพวกมัน แต่ตอนนี้ พวกมันทำตามคำสั่งของ Qin Niu ให้เร่งขุดรังชั่วคราว พวกมันจึงไม่มีโอกาสได้กินอะไรเลย และแค่กัดไม้ให้เป็นชิ้นๆ ก่อนโยนออกไป

ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมา รังชั่วคราวก็ถูกขุดให้ลึกพอแล้ว

มันเหมาะสมอย่างยิ่งที่ราชินีมดจะอาศัยอยู่ชั่วคราว

และในอนาคตก็ยังสามารถเจาะลึกต่อไปได้อีก

“เอาล่ะ ราชินีมด เข้าไปข้างในเถอะ!”

ฉินหนิวจัดการให้ราชินีมดย้ายเข้าไปในรังชั่วคราวแล้วนำไข่แมลงออกมาให้มดงานกินแล้วป้อนให้ราชินีมด

การสำรวจต้นไทรโบราณและการพัฒนาทักษะการผสมพันธุ์ของราชินีมดล้วนเป็นสิ่งสำคัญ

ทั้งสองงานถูกดำเนินการพร้อมๆ กัน

“เข้าไปลองดูสิ! ตราบใดที่คุณออกมาได้ 1 จะช่วยให้คุณแข็งแกร่งเท่ากับที่ 5”

ฉินหนิวสั่งมดงานธรรมดา

หากมันสามารถเข้าไปและหลบหนีออกมาได้สำเร็จ ก็คงเป็นผู้รับใช้ผู้มีคุณธรรมของ Qin Niu อย่างไม่ต้องสงสัย

เมื่อถึงเวลานั้นมันคงจะได้รับการปฏิบัติเป็นพิเศษแน่นอน

ปลวกก็เชื่อฟังคำสั่งของเจ้านายอย่างไม่มีเงื่อนไข

เหมือนกับว่าพวกเขาไม่มีแนวคิดเรื่องความกลัวความตายเลยแม้แต่น้อย

มดงานธรรมดาตัวนี้คลานไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

สักครู่หนึ่งก็เข้าสู่บริเวณที่ล้อมรอบด้วยต้นไทร

ฉินหนิวเฝ้าสังเกตปลวกตัวนี้อย่างใกล้ชิดและสังเกตเห็นปรากฏการณ์ประหลาดอย่างหนึ่ง ขณะที่มันกำลังจะเข้าไปในอาณาเขตของต้นไทร ร่างกายของมันค่อยๆ เลือนลางลง และในที่สุดก็หายไปโดยสิ้นเชิง

อาจพูดได้อย่างแน่นอนว่าด้วยระยะห่างขนาดนี้ วิสัยทัศน์ของ Qin Niu น่าจะทำให้เขาเห็นทุกสิ่งได้อย่างชัดเจน

ร่างของมันจากที่พร่ามัวกลายเป็นหายไป เหมือนกำลังเข้าสู่โลกเล็ก ๆ อีกใบหนึ่ง

นั่นคือความรู้สึกจริงๆ

เขาเป็นเพียงชาวนาธรรมดาคนหนึ่งที่มีประสบการณ์และความรู้อันจำกัด

เขาไม่มีทางอธิบายเหตุการณ์แปลกประหลาดเหล่านี้ได้

บางทีนักบวชจากนิกายต่างๆ อาจให้คำอธิบายที่ชัดเจนได้ อาจเป็นการก่อตัวบางอย่าง หรือสนามแม่เหล็กที่ซ่อนอยู่ เขาวงกต หรืออะไรทำนองนั้นก็ได้

หลังจากปลวกธรรมดาตัวนั้นเข้าไปแล้ว ฉินหนิวก็พยายามติดต่อกับมันด้วยพลังจิตวิญญาณของเขาทันทีเพื่อเรียกมันกลับมา

แต่เขาไม่รู้สึกถึงการมีอยู่ของมันเลย

เหมือนกับว่าเมื่อเข้าไปแล้วก็มีสิ่งกั้นที่มองไม่เห็นปิดบังเอาไว้

“ราชินีมด คุณรู้สึกถึงมดงานตัวนั้นไหม?”

“ฉันไม่สามารถสัมผัสถึงพวกมันได้ แต่ตราบใดที่ฉันปล่อยฟีโรโมนออกมา พวกมันก็จะสัมผัสถึงการมีอยู่ของฉันได้”

“เอาล่ะ ปล่อยฟีโรโมนเป็นระยะๆ พยายามช่วยมันออกมาหน่อย”

ฉินหนิวนั่งลงใต้ต้นสนและรออย่างอดทน

เขาหยิบตำราตำราสปริงนิรันดร์ออกมาอ่านอย่างตั้งใจ

เทคนิคการฝึกนี้ล้ำลึกมาก และเขาสามารถเข้าใจได้เพียงพื้นฐานเท่านั้น ถึงกระนั้น ชะตากรรมของเขาได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างมากจากเดิม

เขาค้นพบว่าเขาสามารถฝึกฝนได้โดยการดูดซับพลังแสงจันทร์ ทำให้เขาสามารถฝึกฝนได้ดีขึ้นเรื่อยๆ ทุกวัน

แม้จะไม่มีโอกาสอื่นๆ หรือความเข้าใจใหม่ๆ การพึ่งพาวิธีนี้ในการฝึกฝนจนบรรลุถึงสิบเท่าของคนธรรมดาก็ไม่ควรเป็นปัญหา

มันเป็นเพียงคำถามว่าจะใช้เวลานานแค่ไหน

เวลาผ่านไปช้าๆ และ Qin Niu ยังคงไม่เห็นปลวกออกมา

เขารู้ว่าการรอคอยนานกว่านี้คงจะไร้ประโยชน์

เขาทำได้เพียงกลับไปใช้แผนที่ประสบความสำเร็จในครั้งก่อน โดยปล่อยให้พวกเขาสร้างสะพาน

“เข้าแถวแล้วอย่าเข้าไปลึกเกินไป ทันทีที่คุณรู้สึกว่าความสัมพันธ์กับราชินีมดเริ่มอ่อนลง ให้รีบกลับทางเดิมทันที”

ครั้งนี้ ฉินหนิวจ้างมดงานโดยตรงถึงยี่สิบตัว

รวมถึงมดรวดเร็วสี่ตัว

หลังจากที่พวกเขาเข้าไปแล้ว ฉินหนิวก็เห็นว่ามีบางส่วนที่ถูกทิ้งไว้ข้างนอก

ทุกๆ ประมาณ 1 เมตร จะมีมดงานตัวหนึ่งยืนนิ่งรออยู่ในสถานที่

ลำดับที่สี่ รับผิดชอบการบังคับบัญชาแนวหลัง

ไม่มีทางเลือกอื่น ต้นไทรโบราณนี้ช่างน่ากลัวเกินไป มีเพียงโฟร์ธซึ่งเป็นปลวกที่มีสติปัญญาปานกลางคอยดูแลเท่านั้นที่จะทำให้มันปลอดภัยขึ้นอีกหน่อย

เมื่อเวลาผ่านไป มดงานข้างในก็ยังไม่ปรากฏตัว

ส่วนคนที่อยู่ข้างนอกยังคงยืนนิ่งรออย่างอดทน

พวกเขาทั้งหมดรักษาระเบียบวินัยที่เข้มงวดมาก

หัวใจของ Qin Niu ยังคงจมลงอย่างต่อเนื่อง ความหวาดกลัวของต้นไทรโบราณนี้เกินกว่าจินตนาการ

ถ้าไม่ใช่เพราะน้ำยางของมันมีประโยชน์หลายอย่าง เขาคงอยู่ให้ห่างไกลจากมันให้มากที่สุดอย่างแน่นอน

มักจะมีคำกล่าวกันอยู่เสมอว่าผู้คนตายเพื่อความมั่งคั่ง และนกตายเพื่ออาหาร

คำกล่าวนี้ไม่ผิดเลย

เขามีไอเดียฉับพลันขึ้นมาว่า เนื่องจากปลวกสามารถคิดวิธีสร้างเส้นขึ้นมาได้แบบนี้ แล้วเขาสามารถใช้เชือกมาทดแทนได้หรือไม่

ผูกเชือกกับต้นสนนี้แล้วเข้าไปในบ้านพร้อมกับถือเชือกไว้ในมือ

เมื่อต้องการออกให้ดึงเชือกเพื่อออก

วิธีการนี้ควรมีความเป็นไปได้บางประการ

เขาเริ่มตัดเถาวัลย์จากทั่วทุกสารทิศแล้วสานให้เป็นเชือกยาว

เขาประมาณว่าความยาวประมาณสองร้อยเมตรน่าจะเพียงพอ

มันเป็นงานที่น่าท้อใจ

โชคดีที่พื้นที่ดังกล่าวอยู่ในหุบเขาลึกซึ่งมนุษย์แทบไม่มีโอกาสได้มาเยือน และมีเถาวัลย์ป่ามากมาย

หลังจากใช้ความพยายามอย่างหนักในการรวบรวม เขาก็รวบรวมเถาวัลย์จำนวนมากและนั่งลงใต้ต้นสนเพื่อเริ่มถักเชือก

เขาจำเป็นต้องแน่ใจว่ามีความมั่นคง

เนื่องจากเขาไม่สามารถหาใครมาแทนที่ได้ เขาจึงต้องเสี่ยงเอง

แนวคิดของเขาเรียบง่ายมาก นั่นคือ ไม่กลัวปัญหาและค่อยๆ สำรวจภายในตัวเองทีละเล็กทีละน้อย หากเกิดอะไรผิดพลาดขึ้น เขาจะถอยหนีทันที

“สี่! คุณทำอะไรอยู่?”

ในขณะนั้น ฉินหนิวสังเกตเห็นว่าที่สี่กำลังรีบวิ่งเข้าไปข้างใน

เขาตะโกนเรียกอย่างเร่งด่วนด้วยความตื่นตระหนก

เพราะข้อที่สี่นั้นสำคัญมากต่ออาณาจักรมดทั้งหมด

มันไม่อาจเกิดอุบัติเหตุใดๆได้..