ความเป็นอมตะ: การเลี้ยงราชินีมดให้ฝึกฝนโดยการเพิ่มคะแนนสถิติ - บทที่ 169

ตอนที่ 169: บทที่ 164: การได้รับไข่แมลงและ Jade Slipi

ผู้แปล: 549690339

จากประสบการณ์และความรู้ของเขาในการควบคุมแมลง ฉินหนิวรู้ว่าถ้าเจ้านายเสียชีวิต แมลงที่จำเขาได้เป็นเจ้าของก็มีแนวโน้มที่จะตายหรือได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นกัน

บุคคลนั้นเคยเข้าไปในเขาวงกตบันยันทรีโบราณมาระยะหนึ่งแล้วและไม่เคยเห็นใครหลบหนีเลย

เป็นที่เกรงกันว่าโอกาสที่จะโชคร้ายมีมากกว่าโชคลาภมาก

การถูกไทรโบราณฆ่าอาจเป็นเพียงเรื่องของเวลา

หากบุคคลนั้นคือผู้เฒ่า Huang ทำไมจึงส่ง Corpse Bees สองตัวติดตามเขาไป? คนที่เพิ่งเข้าไปอาจไม่ใช่ Old Master Huang” หลังจากพิจารณาความเป็นไปได้นี้แล้ว Qin Niu ก็ยังคงนิ่งเฉยอยู่บนต้นไม้ที่เขาซ่อนตัวอยู่

Corpse Bees ตัวหนึ่งเพิ่งถูกโจมตีทางจิตจากกองทัพปลวกและตกลงสู่พื้น แต่ Qin Niu ไม่ได้ปีนลงต้นไม้เพื่อช่วย

เพราะเขากังวลว่า Old Master Huang ตัวจริงจะไม่ตาย และแทนที่จะซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักแห่งใกล้ ๆ

คนที่เข้ามาใน Banyan Tree เมื่อกี้นี้อาจเป็นเพียงหนึ่งในผู้ใต้บังคับบัญชาของ Old Master Huang

เมื่อมองดูบุคคลนั้นติดตามราชินีแมลงเข้าไปในเขาวงกตอย่างเด็ดเดี่ยว ฉินหนิวยังสงสัยว่าบุคคลนั้นอาจเป็นมู่ก่วยที่เฝ้าประตูให้อาจารย์หวาง

น่าเสียดายที่ไม่มีวิธีเข้าไปตรวจสอบ

เขารับความเสี่ยงนั้นไม่ได้

สิ่งที่เขาต้องทำตอนนี้คือรอดูต่อไปว่าจะมีใครมาอีกหรือไม่

“อาจารย์ ดูเหมือนว่ามีปัญหากับแมลงแปลก ๆ ตัวนั้น” คนที่สี่แจ้งเตือน Qin Niu

เนื่องจากระยะทางที่ห่างไกล แมลงแปลก ๆ จึงบางเฉียบราวกับเส้นผมและมองไม่เห็นเลยในตอนกลางคืน

มีเพียงเสียงร้องอันเจ็บปวดของไก่เท่านั้นที่ได้ยิน

ดูเหมือนว่าจะตายไปแล้ว” โฟร์ทรายงานอีกครั้งหลังจากนั้นไม่นาน

“ไม่เป็นไรหรอก ให้ฝูงมดซ่อนตัวอยู่และรอให้ศัตรูระลอกต่อไปปรากฏขึ้น” ฉินหนิวปลอบใจฝูงมดและยังคงอยู่บนต้นไม้

เวลาล่วงเลยไปทีละนิด

จนถึงรุ่งเช้า ยังไม่มีวี่แววของศัตรูใหม่ๆ

Qin Niu ซุ่มซ่อนอยู่ในต้น Chou นี้ตลอดทั้งคืน

หลังรุ่งสาง เขาได้ตรวจดูสภาพแวดล้อมอย่างระมัดระวังและไม่พบสิ่งผิดปกติ ยังคงรู้สึกไม่สบายใจ เขาจึงส่งผึ้งเกรดสองห้าสิบตัวไปลาดตระเวนบริเวณภูเขา หลังจากที่ไม่พบสิ่งใดเลย เขาจึงกล้าปีนลงมาจากต้น Chou ขั้นแรก เขาใช้โถเครื่องปั้นดินเผาเพื่อรวบรวมร่างของ Corpse Bee ที่ตายแล้ว

นอกจากจะค่อนข้างหนักแล้ว ยังมีกลิ่นเหม็นอีกด้วย

หัวของมันโดนกองทัพปลวกกัดไป

อันดับแรกคือการโจมตีทางจิต จากนั้นจึงเป็นการโจมตีทางกายภาพ แม้แต่แมลงระดับสี่ที่แข็งแกร่งอย่าง Corpse Bee ก็ไม่สามารถต้านทานมันได้

กองทัพปลวกสามารถจับแมลงเกรด 4 ได้สองตัวโดยไม่มีผู้เสียชีวิต

นี่คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของ Qin Niu ปรมาจารย์แมลง

เขาเชื่อว่าเมื่อราชินีมดวิวัฒนาการเสร็จสิ้น ความแข็งแกร่งของปรมาจารย์แมลงของเขาจะเพิ่มขึ้นหลายเท่าและอาจกระโดดข้ามระดับได้

หลังจากเก็บร่างของ Corpse Bee ได้แล้ว เขาก็ไปตรวจดูไก่ตัวนั้น

คอของไก่เหยียดตรง และลำตัวของมันก็แข็งทื่อไปแล้ว

ด้านหลังพบแอ่งน้ำสีดำมีกลิ่นเหม็นเล็กๆ

ใช้ไม้เล็กๆ ผลักน้ำสีดำออกไป ฉินหนิวค้นพบไข่แมลงโดยไม่คาดคิดขณะตรวจดูบาดแผลบนตัวของไก่ มันมีขนาดเล็กมาก เพียงประมาณครึ่งหนึ่งของเมล็ดงาเท่านั้น

สีดำ.

หากทักษะการระบุร่องรอยแมลงและทักษะการระบุแมลงไม่อยู่ในระดับสูง เขาคงไม่สังเกตเห็นไข่นี้

แม้จะมองเห็นก็อาจเข้าใจผิดว่าเป็นก้อนเลือดเล็กๆ

แผลที่หลังไก่ไม่ใหญ่มาก แค่ใหญ่กว่ารูเข็มนิดหน่อย อย่างไรก็ตามผิวหนังบริเวณแผลโดยถือเป็นจุดศูนย์กลางเป็นสีม่วงเข้ม

มันดูค่อนข้างน่ากลัว

Qin Niu สัมผัสด้านหลังศีรษะของเขาเองโดยไม่รู้ตัว

เมื่อวานนี้ แมลงประหลาดที่ตอนนี้ตายไปแล้วได้เกาะติดอยู่ที่ด้านหลังศีรษะและมีขนปนกัน

ไก่ตัวนี้ไม่สามารถตายได้โดยไม่มีเหตุผล

ฉันสงสัยว่าแมลงแปลก ๆ ตัวนั้นมีพิษร้ายแรงหรือไม่?

เขายังคงรู้สึกกลัวอยู่บ้างเมื่อคิดถึงเรื่องนี้

ถ้าโฟร์ทไม่ค้นพบแมลงแปลก ๆ ที่ซ่อนอยู่ในตัวเขา ตอนนี้เขาจะตายหรือเปล่า?

หลังจากตรวจสอบด้านหลังศีรษะของเขาเองแล้ว เขาก็ไม่พบปัญหาใดๆ

เฉพาะบริเวณที่มันติดอยู่เท่านั้นที่รู้สึกคันเล็กน้อยเมื่อสัมผัส

เขาโล่งใจบ้าง

แมลงตัวนั้นถูกวางบนตัวเขาเมื่อใด?

เมื่อมันถูกแนบไปกับหัวของเขา เขาไม่รู้สึกอะไรเลย

มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะป้องกัน

“ไก่ขันด้วยความตื่นตระหนกก่อนที่แมลงประหลาดจะแสดงพฤติกรรมผิดปกติ แสดงว่าแมลงนั้นอาจปล่อยสารพิษบางอย่างเข้าสู่ร่างกายของไก่ก่อนที่มันจะตาย”

Qin Niu คาดเดากับตัวเอง

เขาเก็บไข่แมลงอย่างระมัดระวังแล้วตรวจค้นบริเวณนั้นอย่างละเอียดอีกครั้งไม่พบสิ่งใดเลย

เหตุใดแมลงประหลาดจึงตายกะทันหันทั้งๆ ที่เคยเป็นปกติมาก่อน?

มีความเป็นไปได้เพียงสองอย่างเท่านั้น

หนึ่ง แมลงตัวเมียที่เข้าไปในเขาวงกตบันยันทรีโบราณนั้นถูกฆ่าตาย ทำให้แมลงแปลก ๆ นั้นตายเช่นกัน ประการที่สอง คนที่เข้าไปในบันยันทรีโบราณนั้นเป็นเจ้าแห่งแมลงแปลก ๆ และเมื่อเขาตาย แมลงที่เขาเลี้ยงให้เชื่องก็ตายไปพร้อมกับเขา

เป็นการยากที่จะระบุได้ว่าสถานการณ์ใดเป็น

เขาอุ้มไก่ที่ตายแล้วและเดินตรงไปยังเขาวงกตใต้ต้นไทรโบราณ

เขาจงใจเลือกจุดที่ไกลออกไปเพื่อหลีกเลี่ยงการชนคนที่เข้ามาเมื่อวันก่อน ในกรณีที่พวกเขายังไม่ตาย

เมื่อเข้าไปใต้ต้นไทรโบราณ เขาสามารถมองเห็นกิ่งก้านและใบของมันอยู่ห่างจากพื้นดินเพียงสามเมตร และค่อยๆ สูงขึ้นอย่างช้าๆ

ต้นไทรโบราณนี้มีมนต์ขลังเป็นพิเศษ กิ่งก้านของมันจะร่วงหล่นในเวลากลางคืนเท่านั้น

ในช่วงกลางวันกิ่งก้านจะขึ้นตามกำหนดเวลา

ฉินหนิวมองไปรอบ ๆ ด้วยตาเบิกกว้าง กวาดสายตาไปหลายครั้ง แต่ก็ยังไม่พบใครอีก

ดูเหมือนว่าบุคคลนั้นจะถูก ‘กิน’ โดยต้นไทรโบราณแล้ว

Qin Niu ยังคงค่อนข้างไม่สบายใจและเริ่มค้นหาไปรอบๆ ใต้ต้นไทรโบราณ

ตอนนี้ พื้นที่ใต้ต้นไทรโบราณนั้นคุ้นเคยกับเขาพอๆ กับสวนหลังบ้านของเขาเอง

ในความเป็นจริง มันกลายเป็น ‘สวนหลังบ้าน’ ของ Qin Niu

เขาสามารถเข้าออกได้ตามต้องการ ฝึกฝนทักษะของเขาที่นั่น และเก็บเกี่ยวเลือดบันยันทรีและเลือด “ต้นพันตา” อย่างต่อเนื่อง

“ต้นไม้พันตา” นั้นคืออะไรกันแน่ เขายังไม่เข้าใจอย่างถ่องแท้

มันดูคล้ายกับโพธิในตำนานที่มีดวงตานับพันดวง ดังนั้นเขาจึงตั้งชื่อต้นไม้เล็กๆ ที่พิเศษอย่างยิ่งนี้ว่า “ต้นไม้พันตา”

เลือดต้นไม้ของมันก็น่าสนใจมากเช่นกัน มันสามารถช่วยให้ปลวกพัฒนาความสามารถต่างๆ เช่น การควบคุมวิญญาณหรือการโจมตีทางจิต

สิ่งนี้ค่อนข้างคล้ายกับทักษะอันศักดิ์สิทธิ์ของประเพณีทางพุทธศาสนา

หากเขารู้ว่า “ต้นไม้พันตา” เหล่านี้ช่างมหัศจรรย์เพียงใด เขาคงไม่ตัดมันทิ้งตั้งแต่แรกเลย

โชคดีที่เขาไม่ได้ตัดพวกมันทิ้งทั้งหมด

มิฉะนั้นการสูญเสียคงจะใหญ่เกินไป

หลังจากพยายามค้นหาอย่างหนัก ในที่สุดเขาก็ค้นพบ

มีเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวหลายชิ้นอยู่บนพื้น แต่บุคคลนั้นหายไปแล้ว

“อันที่จริงมันคือมู่กวยจากบ้านของอาจารย์หวาง”

Qin Niu จำเสื้อผ้าที่ Mu Kuai สวมได้อย่างคลุมเครือและจำเสื้อผ้าเหล่านั้นได้ในพริบตา

ไม่น่าแปลกใจเลยที่หุ่นสุ่มสี่สุ่มห้าติดตามแม่ของแมลงแปลก ๆ เข้าไปในเขาวงกต

เขาใช้ Ink Blade แงะเปิดเสื้อผ้าและพบ Silver Pieces และ Silver Ingots สองอัน ไม่มีธนบัตรเงิน

นอกจากนี้เขายังพบใบหยกโบราณขนาดเล็กมากอีกด้วย

สิ่งนี้ทำให้ Qin Niu ประหลาดใจอย่างมากและเป็นสิ่งที่คาดไม่ถึง

แผ่นหยกเป็นหนังสือระดับสูง ใช้เพื่อบันทึกข้อมูลที่สำคัญอย่างยิ่งเท่านั้น ซึ่งทำจากหยกราคาแพง

ยิ่งกว่านั้น ณ ตอนนี้ ใบหยกและใบไผ่ได้เลิกใช้ไปนานแล้ว

กระดาษถูกใช้กันมากที่สุด

สินค้าระดับสูงเล็กน้อยอาจใช้ผ้าหรือหนังสัตว์เป็น ‘กระดาษ’