การฝึกฝน: เริ่มต้นจากการทำให้เทคนิคศิลปะการต่อสู้เป็นเรื่องง่ายขึ้น - บทที่ 91

บทที่ 91: คุณไม่สามารถจับเขาได้

ผู้แปล: บรรณาธิการแปลเรือมังกร: แปลเรือมังกร

“คุณกำลังจะบอกว่า Jie Jindong กำลังโกหก?” Qian Lindu ขมวดคิ้ว ตั้งคำถามกับข้อกล่าวหา

“ฉันไม่จำเป็นต้องโกหก เมื่อวานฉันใช้เทียนสีขาวล่อผีจริงๆ!” เจีย จินตงโต้ตอบอย่างเย็นชาเมื่อได้ยินคำพูดของเฉียน ลินตู้

“ฉันไม่ได้บอกว่า Jie Jindong กำลังโกหก ฉันแค่บอกว่าลูกศิษย์สองคนของฉันก็ใช้เทียนสีขาวเพื่อล่อวิญญาณชั่วร้ายด้วย” เฟิงซิ่วผู่ชี้แจงพร้อมส่ายหัว

“การอ้างว่าเครดิตปลอมถือเป็นความผิดร้ายแรง” สังฆราชห้องโถงซางกงกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก เขาเชื่อว่าเรื่องนี้ตรงไปตรงมา แต่เขาไม่คิดว่าจะมีสองกลุ่มออกมาข้างหน้า ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งกำลังโกหก หรือทั้งสองฝ่ายประสบปัญหาจริงๆ ความจริงที่ว่าจำนวนผู้เสียชีวิตลดลงเมื่อวานนี้ก็เถียงไม่ได้

Qian Lindu หันความสนใจไปที่ Chen Fei และอีกสองคนโดยถามว่า “คุณมีอะไรจะพูดไหม”

เจียจินตงยังคงเงียบแต่เข้าหาเฉินเฟยและตรวจดูเขาอย่างใกล้ชิด เมื่อสัมผัสได้ว่าเฉินเฟยอยู่ที่ขอบเขตชำระล้างกระดูกเท่านั้น Xie Jindong ก็ขมวดคิ้วและหันไปหา Guo Linshan

“กัว หลินซาน ถ้าฉันจำได้อย่างถูกต้อง เทคนิคการเคลื่อนไหวไม่เคยเหมาะกับคุณเลย ฉันสงสัยว่าคุณจะสามารถล่อสิ่งมีชีวิตเหล่านั้นออกไปได้ด้วยเทคนิคของคุณเพียงอย่างเดียว!”

“นั่นเป็นเรื่องจริง เครดิตหลักสำหรับเรื่องนี้ตกเป็นของน้องชายเฉิน ฉันแค่แสดงให้เขาเห็นทางเท่านั้น” กัว หลินซานตอบด้วยรอยยิ้ม เทคนิคการเคลื่อนไหวของเขานั้นธรรมดามาก และถ้ามันพิเศษมาก เขาคงจะสามารถล่อวิญญาณชั่วร้ายเพียงลำพังเมื่อคืนนี้โดยไม่ต้องเสี่ยงชีวิตของเฉินเฟย

“เขา?” Jie Jindong มองไปที่ Chen Fei ด้วยความประหลาดใจ หาก Guo Linshan อ้างว่าเทคนิคการเคลื่อนไหวของ Chen Fei ได้รับการปรับปรุงเมื่อเร็ว ๆ นี้ Jie Jindong คงจะเชื่อเขา ท้ายที่สุดแล้ว Guo Linshan มีความสามารถมาโดยตลอด และความสนใจของเขามุ่งเน้นไปที่เทคนิคการเชื่อมต่อต้นกำเนิดเป็นหลัก นี่เป็นแนวทางปฏิบัติทั่วไปในหมู่สาวกนิกายชั้นใน โดยจัดลำดับความสำคัญของการฝึกฝนเทคนิคการเชื่อมต่อต้นกำเนิดและถือว่าเทคนิคอื่น ๆ เป็นเรื่องรอง เมื่อขอบเขตศิลปะการต่อสู้ของพวกเขาดีขึ้น การเรียนรู้เทคนิคเพิ่มเติมก็ง่ายขึ้นจากมุมมองเชิงกลยุทธ์

“ฉันเอง!” เฉินเฟยตอบพร้อมยกมือขึ้น

“คุณจะพิสูจน์ได้อย่างไร” Xie Jindong ถามโดยสงสัยในความสามารถของ Chen Fei

“คุณต้องการให้ฉันพิสูจน์มันอย่างไร? แล้วคุณจะพิสูจน์ตัวเองได้อย่างไร” เฉินเฟยอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

“ฮ่าฮ่าฮ่า ตอนนี้คุณกำลังตั้งคำถามกับฉัน!” เจียจินตงหัวเราะอย่างเต็มที่ มองไปรอบๆ เขาชี้ไปที่นกตัวเล็ก ๆ ที่อยู่ห่างจากห้องโถงซ่างกงหลายสิบเมตรแล้วพูดว่า “คุณเห็นนกตัวนั้นไหม? คุณคิดว่าฉันจะใช้เวลานานเท่าไหร่ในการจับมัน”

ทุกคนหันศีรษะไปสังเกตเห็นนกตัวเล็กกำลังจิกแมลงบนพื้นในพื้นที่เปิดโล่งด้านนอกห้องโถงซ่างกง การพุ่งเข้าหามันจากที่นี่จะทำให้นกตกใจและอาจทำให้มันบินหนีไปได้ แอบเข้าไปจับทันใดก็ไร้ความหมาย

“ฉันไม่คิดว่าคุณจะจับนกตัวนั้นได้” เฉินเฟยเหลือบมองนกตัวนั้นก่อนจะกลับไปจ้องมองที่เซี่ยจินตง

“ฉันไม่คิดว่าคุณจะทำได้เช่นกัน” กัว หลินซานหัวเราะดังลั่น

“ถ้าอย่างนั้นก็สังเกตให้ดีและดูว่าฉันจะจับมันได้หรือไม่” Xie Jindong เต็มไปด้วยความโกรธหัวเราะกลับ เขาหรี่ตาลง สำรวจพื้นที่ด้านนอกห้องโถงซ่างกง และพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วด้วยส่วนโค้งเล็กน้อยของร่างกาย

เพียงไม่กี่ก้าว เจียจินตงก็ไปถึงนก นกสัมผัสได้ถึงการเคลื่อนไหวจึงกางปีกบินทันที

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของ Jie Jindong ขณะที่เขายื่นมือขวาออกไปพร้อมที่จะจับนก อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะเอื้อมมือไป มือของคนอื่นก็คว้านกไว้อย่างรวดเร็ว Jie Jindong ผงะและหันหลังกลับและพบว่า Chen Fei ยืนอยู่ตรงนั้น

เจียจินตงตกตะลึง มือขวาของเขาเอื้อมมือออกไปจับเฉินเฟยโดยสัญชาตญาณ แต่ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว เฉินเฟยก็หายตัวไปจากสายตา เมื่อ Jie Jindong มองขึ้นมาอีกครั้ง เขาเห็น Chen Fei ยืนอยู่ใน Shang Gong Hall เฝ้าดูเขาจากระยะไกล

ดวงตาของ Jie Jindong ค่อยๆ เบิกกว้าง เฉินเฟยควรจะอยู่ในอาณาจักรชำระล้างกระดูกไม่ใช่หรือ? เขาจะมีความเร็วที่เหลือเชื่อขนาดนี้ได้อย่างไร? ดูเหมือนว่าจะเกินกว่าขอบเขตของ Visceral Tempering

ไม่เพียงแต่ Jie Jindong เท่านั้น แต่ทุกคนใน Shang Gong Hall ก็ประหลาดใจกับเทคนิคการเคลื่อนไหวของ Chen Fei ในขณะที่ Jie Jindong พลาดการกระทำนั้น พวกเขาก็ได้เห็นทุกย่างก้าวของ Chen Fei ตั้งแต่วินาทีที่เขาออกไปจับนกจนกระทั่งเขากลับมา

แม้จะเริ่มต้นเร็วกว่านี้และเฉินเฟยจะล่าช้าเล็กน้อย แต่เขาก็ยังมาถึงจุดหมายปลายทางก่อนเจียจินตง เทคนิคการเคลื่อนไหวนี้บดบังความสามารถของ Jie Jindong โดยสิ้นเชิง

เฉียน ลินตู่เหลือบมองที่เฉินเฟย จากนั้นจึงมองไปที่เฟิงซิ่วผู่ ศิษย์คนนี้น่าประทับใจมาก แสดงทักษะอันน่าทึ่งในด้านการเคลื่อนไหว อย่างไรก็ตาม โชคไม่ดีที่ระดับพลังยุทธ์ของเขายังค่อนข้างต่ำ เฉพาะในขอบเขตชำระล้างกระดูกตามอายุของเขาเท่านั้น

เฟิง ซิ่วผูยังคงนิ่งเฉย เขาทราบถึงเทคนิคการเคลื่อนไหวของเฉินเฟยแล้ว แต่เมื่อได้เห็นมันอีกครั้งในวันนี้ เขาสังเกตเห็นการปรับปรุงบางอย่าง

เฉินเฟยปล่อยนกตัวน้อยออกจากมือของเขาและเฝ้าดูขณะที่เจียจินตงถอยกลับอย่างช้าๆ

“ตอนนี้คุณเชื่อฉันแล้วหรือยัง” เฉินเฟยถามด้วยรอยยิ้ม

“คุณจงใจระงับการฝึกฝนของคุณหรือเปล่า?” Jie Jindong จ้องไปที่ Chen Fei รู้สึกราวกับว่าเขาถูกล้อเล่น คนในขอบเขตชำระล้างกระดูกจะมีเทคนิคการเคลื่อนไหวที่น่าทึ่งเช่นนี้ได้อย่างไร?

ด้วยเวลาและความพยายามที่เขาใช้ไป ทำไมเขาไม่มุ่งเน้นไปที่การปรับปรุงการฝึกฝนของเขาล่ะ? Jie Jindong สงสัยว่า Chen Fei จงใจระงับการฝึกฝนของเขาเพียงเพื่อหลอกลวงเขา

“เฉินเฟยอยู่ในขอบเขตชำระล้างกระดูกจริงๆ และเขาไม่ได้ระงับการฝึกฝนของเขา” เฉียน ลินตู้ ชี้แจง

Jie Jindong หันไปหา Qian Lindu ด้วยความไม่เชื่อ และ Qian Lindu ยืนยันด้วยการพยักหน้าเล็กน้อย ดวงตาของเจียจินตงเบิกกว้าง เฉินเฟยเป็นสัตว์ประหลาดแบบไหน? เขาปลูกฝังเทคนิคการเคลื่อนไหวเช่นนี้ได้อย่างไร? เขาบงการเวลาฝึกฝนของเขาหรือเปล่า?

ดูเหมือนเฟิงซิ่วผูจะไม่ได้กังวล จึงปล่อยให้ลูกศิษย์ของเขาฝึกฝนในลักษณะนี้

ความคิดต่างๆ วิ่งเข้ามาในจิตใจของ Jie Jindong แต่เขาต้องเผชิญกับความจริงประการหนึ่ง เทคนิคการเคลื่อนไหวของเฉินเฟยนั้นรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ ซึ่งเกินความสามารถของเขาเอง ถ้าเขาล่อลวงความชั่วร้าย เฉินเฟยจะมีโอกาสประสบความสำเร็จมากขึ้น

สาวกคนอื่น ๆ ที่ติดตาม Jie Jindong ไปที่ Shang Gong Hall ก็อยู่ที่นั่นเพื่อเป็นพยานในนามของเขา แต่พวกเขาก็สับสนและไม่แน่ใจว่าจะพูดอะไรเช่นกัน

ทำไมดูเหมือนว่าพี่ใหญ่ Jie กลายเป็นผู้แอบอ้าง?

“เมื่อวานฉันใช้เทียนสีขาวล่อผี ฉันไม่ได้โกหกเรื่องนี้!” เจียจินตงอุทาน

“พี่ใหญ่ Jie จุดเทียนสีขาวเพื่อดึงดูดความชั่วร้ายจริงๆ เราไม่กล้าสร้างคำกล่าวอ้างดังกล่าว!” ลูกศิษย์กล่าวเสริมเบาๆ

“ใช่แล้ว เรากล้าที่จะก้าวไปข้างหน้าเพราะเราเห็นมันเท่านั้น

ตัวเราเอง. เราตระหนักถึงกฎของนิกาย”

“ Martial Zhang Jie Jindong พูดถึงความชั่วร้ายที่เขาล่อลวงเมื่อวานนี้หรือไม่” กัว หลินชาน เข้าใกล้บาทหลวงห้องโถงซ่างกง ถามด้วยความเคารพ

“เขาบอกว่ามีประมาณหนึ่งโหล” มัคนายกห้องโถงซางกงนึกถึงหลังจากนั้นครู่หนึ่ง

“ Martial Qian คุณรู้ไหมว่าเมื่อวานมีศิษย์กี่คนที่กลับมาอย่างปลอดภัย” กัว หลินชาน ถามเฉียน หลินตู้

“น่าจะมีห้าสิบหรือหกสิบ แต่ฉันไม่ได้นับโดยเฉพาะ” เฉียน ลินตู้ตอบด้วยความงุนงงกับคำถาม

Guo Linshan ยิ้มและเข้าหา Xie Jindong และจับมือของเขาไว้ “คุณอ้างว่าล่อได้สิบกว่าชิ้น ในขณะที่น้องชายเฉินและฉันล่อได้ประมาณห้าสิบ ตัวเลขตรงกัน”

“คุณล่อห้าสิบเหรอ?” Xie Jindong ตกตะลึง เขาดึงดูดสิ่งมีชีวิตชั่วร้ายได้เพียงสิบตัวเท่านั้น และมันก็ล้นหลามสำหรับเขาแล้ว

คนอื่นๆ ต่างก็ขมวดคิ้ว หากคำกล่าวอ้างของ Guo Linshan เป็นจริง เครดิตในการช่วยชีวิตสาวกจำนวนมากเมื่อวานนี้ควรตกเป็นของ Chen Fei และสหายของเขา ท้ายที่สุดแล้ว ความแตกต่างระหว่างห้าสิบกับสิบโหลก็มีมาก

“คุณสงสัยคำพูดของฉันหรือเปล่า” กัว หลินซาน ถามพร้อมกับยิ้ม

“คำพูดไม่เพียงพอ คุณช่วยแสดงหลักฐานได้ไหม” เจีย จินตงเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย แม้ว่าเทคนิคการเคลื่อนไหวของเขาจะด้อยกว่าเฉินเฟย แต่ก็ไม่ได้อธิบายสิ่งมีชีวิตจำนวนมากที่เขาดึงดูด ท้ายที่สุดแล้ว เฉินเฟยก็อยู่ในขอบเขตชำระล้างกระดูกเท่านั้น

“ขอโทษที แต่ฉันมีหลักฐาน!” Guo Linshan กล่าวอย่างมั่นใจ

จากแขนเสื้อของเขา Guo Linshan ดึง Photostone ออกมา ตอนนั้นเขาตั้งใจถ่ายรูปไว้ โดยคิดว่ามันน่าจะน่าเชื่อถือกว่านี้หากนำเสนอต่อห้องโถงซ่างกง และเขาก็บังเอิญมีมันติดตัวไปด้วยในขณะนั้น

ดวงตาของ Jie Jindong เบิกกว้างเมื่อเห็น Photostone ในมือของ Guo Linshan กัว หลินซานกำลังทำอะไรอยู่? ทำไมเขาถึงพก Photostone ติดตัวไปด้วย?

โฟโต้สโตนมีราคาแพงและสามารถเก็บภาพได้เพียงจำนวนจำกัดเท่านั้น คนธรรมดาทั่วไปคงไม่ใช้มัน

แน่นอนว่า มีเศรษฐีบางคนที่ชอบบันทึกช่วงเวลาที่น่าอายและเก็บก้อนหินไว้สองสามก้อนเพื่อความบันเทิงส่วนตัว

ทุกคนในปัจจุบันจ้องมองที่ Guo Linshan ด้วยความอยากรู้อยากเห็นและความสับสน ซึ่งทำให้เขารู้สึกงุนงงบ้าง

“ฉันพกหินโฟโตสโตนนี้เพราะมันมีเทคนิคสำคัญของเทคนิคการเชื่อมต่อต้นกำเนิดที่อาจารย์สอนฉัน” กัว หลินชาน อธิบาย และเปิดใช้งานภาพภายในหิน

ขณะที่ทุกคนมองขึ้นไป พวกเขาเห็นเฉินเฟยถือดาบยาว ในแสงริบหรี่ของเทียนสีขาว สัตว์ประหลาดหลายสิบตัวปรากฏขึ้นในระยะไกล ร่างที่น่าขนลุกของพวกมันซ้อนทับกัน และส่งความสั่นสะท้านไปตามสันหลังของผู้คน

สัตว์ประหลาดเหล่านี้นับได้ประมาณห้าสิบตัว เจียจินตงหันไปหาเฉินเฟยและคนอื่นๆ ด้วยความประหลาดใจ พวกเขาทำสิ่งนี้ได้อย่างไร?

มอนสเตอร์หลายสิบตัวจากเมื่อวานเกือบจะครอบงำเขาแล้ว หากไม่ใช่เพราะการแทรกแซงของ Zigui ในเวลาที่เหมาะสม Jie Jindong อาจไม่รอด

“ดูเหมือนว่าพวกเขาจะช่วยชีวิตคุณไว้เมื่อวานนี้” เฉียน ลินตู้ตั้งข้อสังเกตและสังเกตเจียจินตง เนื่องจากอาจารย์ของ Jie Jindong ได้รับบาดเจ็บสาหัส เขาจึงไม่ได้เข้าร่วมการชุมนุม

ในตอนแรกกังวลเมื่อเฟิงซิ่วผู่กล่าวว่าเฉินเฟยและสหายของเขาได้ดึงดูดความชั่วร้ายเช่นกัน ตอนนี้เฉียน ลินตู้เห็นว่าทั้งสองฝ่ายได้ตัดสินใจแบบเดียวกัน แม้ว่าเฉินเฟยและคนอื่นๆ จะแสดงผลการดำเนินงานที่ยอดเยี่ยมก็ตาม

เจียจินตงก้มศีรษะลง จิตใจของเขาเต็มไปด้วยความคิดที่ขัดแย้งกัน เมื่อวานนี้ เจียจินตงเชื่ออย่างแท้จริงว่าเขาเป็นคนเดียวที่กลับมาเพื่อล่อวิญญาณชั่วร้าย ด้วยเทคนิคการเคลื่อนไหวอันน่าทึ่งของเขาท่ามกลางเหล่าสาวกมากมายบนภูเขา เจีย จินตงจึงสันนิษฐานว่าเครดิตนี้เป็นของเขาโดยชอบธรรม

ในเวลานั้น เขากลัวจริงๆ แต่เมื่อเขาจุดเทียนสีขาว มีสัตว์ประหลาดเพียงโหลเดียวไล่ตามเขา หลังจากนั้นก็ไม่มีอีกต่อไป

เมื่อกลับมาที่นิกาย เจียจินตงสังเกตเห็นสาวกและผู้เก็บสมุนไพรที่รอดชีวิตจำนวนมาก โดยธรรมชาติแล้ว เขาสันนิษฐานว่าทั้งหมดเป็นเพราะความพยายามของเขา

อย่างไรก็ตาม เจียจินตงไม่เคยคาดหวังว่าจะมีคนอื่นมาล่อสัตว์ประหลาดด้วยและมีพวกมันมากมายขนาดนี้ พวกมันไม่เพียงดึงดูดคนจำนวนมากเท่านั้น แต่พวกเขายังบันทึกมันด้วยโฟโตสโตนอีกด้วย มันช่างเหลือเชื่อจริงๆ

ผู้คุมห้องโถงซ่างกงยิ้มและสังเกตฉากที่เปิดเผย สถานการณ์พลิกผันอย่างไม่คาดคิด ในตอนแรก เขาสงสัยว่าลูกศิษย์มีความกล้าหาญในการอ้างเครดิตที่ไม่สมควรได้รับ แต่โชคดีที่กลายเป็นความเข้าใจผิด