Apocalypse: ระบบสังเคราะห์ซอมบี้ระดับพระเจ้า - บทที่ 26
บทที่ 26
Guardian Scorpion ซึ่งเป็นสิ่งมีชีวิตที่วิวัฒนาการมาแล้วในระดับที่สาม สามารถหลบเลี่ยงการโจมตีได้สำเร็จในที่สุด
“น่าประทับใจจริงๆ นะ เป็นซอมบี้ระดับสามเลย แข็งแกร่งจริงๆ!”
Guardian Scorpion จ้องมอง Ah Da เขาไม่เคยเจอซอมบี้ขั้นที่สามมาก่อน นี่เป็นครั้งแรก
“อย่างไรก็ตาม นั่นคือทั้งหมดที่คุณมี!”
ด้วยคำพูดของเขา Guardian Scorpion ยกใบหางแมงป่องขึ้นสูงและฟาดมันลงมาอย่างรุนแรง
“โจมตีด้วยหางแมงป่อง!”
ด้วยเสียงตะโกนอันดัง ฟันอันน่าสะพรึงกลัวได้พุ่งเข้าหาอาดา
ใบหน้าซอมบี้ของอาดาไม่แสดงอาการผิดปกติใดๆ ขณะที่เขาปล่อยหมัดออกไป
หมัดนี้ผสานพลังของหมัดสะเทือนโลกและพลังแห่งฟ้าร้องและสายฟ้าเข้าด้วยกัน จนปะทะเข้ากับหมัดอันน่าสะพรึงกลัวอย่างรุนแรง
“บึ้ม!”
เสียงระเบิดอันดังกึกก้องเมื่อพลังแห่งฟ้าร้องและสายฟ้าไม่ถูกกำจัดด้วยการโจมตีของแมงป่องหาง แต่ยังคงโจมตีแมงป่องผู้พิทักษ์
“อะไร?!”
แมงป่องผู้พิทักษ์เต็มไปด้วยความตกใจและสาบานว่าเขาไม่เคยกลัวมากเท่านี้มาก่อน
เมื่อถึงช่วงสำคัญ Guardian Scorpion ก็รีบใช้ดาบหางแมงป่องปัดป้องด้านหน้าของเขาทันที
“กั้ง!”
ใบมีดหางแมงป่องคุณภาพสูงแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
“นี่ นี่…”
แมงป่องผู้พิทักษ์เหงื่อแตกพลั่ก มองไปที่อาดาด้วยความหวาดกลัวสุดขีด
“อาดา จัดการมันซะ!”
ขณะนั้น เย่หลี่ก็ออกคำสั่งกับอาต้าอีกครั้ง
คำราม!
อาดาคำรามออกมาอย่างโกรธจัดและวิ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วแสง
Guardian Scorpion ใช้ความสามารถทั้งหมดของเขาอย่างรวดเร็วเพื่อหลบหนี โดยไปถึงความเร็วสูงสุดที่เขาเคยทำได้
ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าอาดาแข็งแกร่งกว่าการ์เดี้ยนสกอร์เปี้ยน แต่ถ้าการ์เดี้ยนสกอร์เปี้ยนต้องการหลบหนี อาดาก็ไม่สามารถทำอะไรได้
เย่หลี่รู้สึกเสียใจเล็กน้อย ถ้าเขาสามารถเปลี่ยน Guardian Scorpion ให้กลายเป็นซอมบี้ได้ก็คงดี
“อาดา คุณสุดยอดจริงๆ!”
เสี่ยวฮุยปรบมืออย่างรวดเร็ว
เย่หลี่มองดูเสี่ยวฮุยแล้วพูดช้าๆ
“คุณดูมีความสุขมากใช่ไหม?”
เสี่ยวฮุยตกตะลึง “ผู้อาวุโส นี่ไม่ใช่สิ่งที่ควรดีใจเหรอ?”
“คำราม! คำราม!”
ในขณะนี้ ซอมบี้จำนวนนับไม่ถ้วนล้อมรอบพวกเขา
เย่หลี่ตกตะลึงเมื่อมองดูซอมบี้ที่มาจากทุกทิศทาง ซอมบี้ในระลอกนี้มีมากเกินไป
ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกว่าทั้งหมดนี้คือซอมบี้ในถงเฉิง
เป็นหมื่นเป็นแสนหรือแม้แต่เป็นแสน…?
ในขณะนี้ เย่หลี่มีความคิดเพียงสิ่งเดียว นั่นก็คือการหลบหนี
ไม่ว่าอาดาจะแข็งแกร่งขนาดไหน เขาก็ไม่สามารถเอาชนะซอมบี้จำนวนมากขนาดนั้นได้
“วิ่ง!”
เมื่อเย่หลี่เอ่ยคำว่า “วิ่ง” ใบหน้าของเสี่ยวฮุยยังคงเต็มไปด้วยความสุข เธอคิดว่าเย่หลี่คงมีความสุขมากในครั้งนี้ที่มีซอมบี้จำนวนมากอยู่ที่นี่
แต่เมื่อเสี่ยวฮุยหันศีรษะไป เธอก็รู้ว่าเย่หลี่วิ่งหนีไปแล้วหลายสิบก้าว
“อ๊า…”
เสี่ยวฮุ่ยร้องไห้ออกมาทันที
เย่หลี่หันกลับไปและเห็นเสี่ยวฮุ่ยยังคงยืนร้องไห้อยู่ตรงนั้น
เขารู้สึกหมดหนทาง จึงกลับไปคว้ามือเสี่ยวฮุย จากนั้นพวกเขาก็วิ่งไปด้วยกัน
เย่ลี่คิดกับตัวเองว่า ผู้หญิงมันสร้างปัญหา แต่เราจะทำอย่างไรได้
“ฉันวิ่งไม่ไหวแล้ว ผู้อาวุโส ฉันเหนื่อยมาก” เสี่ยวฮุยพูดพร้อมหายใจหอบหนัก
“หากเจ้าไม่อยากถูกซอมบี้กิน จงวิ่งต่อไป” เย่หลี่พูดอย่างดุเดือด
“ฉันจะปล่อยให้พวกมันกินฉัน ฉันเหนื่อยมาก ฉันจะตายด้วยความอ่อนล้า” เสี่ยวฮุยตอบพร้อมหายใจหอบ
ตอนนี้เป็นเย่หลี่ที่ลากเสี่ยวฮุ่ยไปด้วยขณะที่พวกเขาวิ่ง
“ผู้อาวุโส ฉันกำลังจะตายแล้ว!”
เสี่ยวฮุยนั่งยองๆ ลงกับพื้นทันทีด้วยท่าทางเหนื่อยล้า
เย่หลี่กำลังจะพูดอะไรบางอย่างเมื่อเขาสังเกตเห็นว่าซอมบี้เข้ามาใกล้แล้ว
ไม่มีทางอื่นแล้ว เขาจึงต้องแบกเสี่ยวฮุยไว้บนหลังและวิ่งต่อไป
“ผู้อาวุโส ฉันรู้สึกปลอดภัยมากเมื่ออยู่ข้างหลังคุณ”
เย่หลี่พูดไม่ออก พูดไม่ออกจริงๆ
ผู้หญิงคนนี้มันไร้สมองและมีสติปัญญาติดลบงั้นเหรอ?
เขาจำได้ว่าเสี่ยวฮุยบอกเขาว่านายน้อยแห่งนิกายดอกบัวขาว ไป๋วาว่า ใช้นางเป็นเครื่องมือ โดยเชื่อว่าการฝึกฝนนางจะทำให้นางกลายเป็นผู้วิวัฒนาการขั้นที่สี่ได้
แต่ด้วยความฉลาดขนาดนี้ เธอจะมีประโยชน์ขนาดนั้นได้อย่างไร
เย่หลี่ไม่สามารถช่วยสงสัยในสติปัญญาของไป๋วาว่าได้